Edge of Darkness

Zeven jaar duurde de afwezigheid van Mel Gibson op het witte doek. In de tussentijd haalde hij wel de voorpagina’s met zijn uitermate bloederige regie-uitingen

Edge of Darkness is gebaseerd op een gelijknamige tv-serie uit de jaren tachtig en doet ook wat ouderwets aan. De serie werd gemaakt ten tijde van de Koude Oorlog en de complottheorieën en angst voor nucleaire wapens zijn door scenarioschrijvers William Monahan en Andrew Bovell onvoldoende geactualiseerd voor de filmversie. Doordat de nadruk in de film ligt op de zoektocht van Craven naar de moordenaars van zijn dochter, komt deze politieke subplot bovendien niet uit de verf, wat voor veel saaie en onverschillige momenten zorgt.

Nog kwalijker is het vele excessieve geweld in de film. Shots waarin de kijker minutenlang mag toekijken hoe iemand doodbloedt en onschuldige vrouwen het op gruwelijke mate te verduren krijgen zijn in Edge of Darkness aan de orde van de dag. Het is opvallend dat na
~
Het is teleurstellend dat regisseur Martin Campbell, die ook al de serie regisseerde en goedgemaakte publieksthrillers als Goldeneye en Casino Royale op zijn naam heeft staan, er niet in geslaagd is het geheel naar een hoger niveau te tillen. Nu is dat ook lastig met een scenario dat is opgebouwd uit slechte oneliners en tenenkrommende dialogen, maar het blijft jammer dat al het talent voor en achter de camera met deze film verloren is gegaan. Ook Gibson (met een te vet aangezet Bostons accent) weet zich onvoldoende te onderscheiden, zeker in vergelijking met Sean Penn, die een soortgelijke rol in Mystic River veel meer diepte meegaf. De conclusie moet dan ook zijn dat alle betrokkenen Edge of Darkness maar zo snel mogelijk moeten vergeten en de volgende keer hopelijk een wat hoger niveau behalen.

Sadistische wraakthriller

Archieven

Nieuwe schrijvers

Over

Edge of Darkness

Misschien ook iets voor u

Archieven

Nieuwe schrijvers

Over

Cookie en privacy instellingen