De nasleep van Dutroux
Een Vlaamse serie van TV1 over het België in de naweeën van Marc Dutroux. Hoe zit dat nu eigenlijk met de corruptie? Met een man die zich vergrijpt aan diverse kinderen, maar wel het geld en de macht heeft om boven de wet te staan? Hoe wordt er omgegaan met een uitgebreid netwerk van mensen dat op allerlei manieren van elkaar afhankelijk is. Over deze dilemma’s en de persoonlijk drama’s die dit tot gevolg kan hebben gaat Stille waters.
~
De serie begint met het overlijden van de schipper van de lokale pont. Deze oude man wordt gespeeld door Jan Decleir, bekend van het Oscarwinnende Karakter en recentelijk nog De Passievrucht. Jana, zijn pleegdochter uit “de grote stad” (Antwerpen), besluit uit te zoeken wat tot zijn dood heeft geleid en rakelt het ene na het andere verzwegen mysterie op. Als je in stront gaat roeren gaat het stinken, zo blijkt maar weer eens. Jana (gespeeld door Antje de Boeck) is voor zij het weet tot over haar oren betrokken in alle problemen die in het dorp Terhave maar al te lang onder het wateroppervlak zijn blijven liggen. En als kijker kan je dan alleen maar hopen dat de serie meer wordt dan een heldenverhaal over hoe een Vlaams dorp gered wordt van corruptie en verderf.
Indrukwekkend
~
Vormgeving
De serie is erg mooi gefilmd, maar ook zeer langzaam. De eerste aflevering komt moeilijk op gang, maar dit blijkt ook zijn functie te hebben ter dienste van de tien uur die nog moeten volgen. Er is waanzinnig veel aandacht besteed aan de manier waarop dingen in beeld worden gebracht en Stille waters is dan ook eerder een lange film dan een tv-serie. Zeker in combinatie met de stijlvolle muziek en vormgeving mag de serie geprezen worden om de manier waarop het verhaal in beeld gebracht is.
Hoe loopt dit af?
Ik kan me niet voorstellen dat niet iedereen gegrepen wordt door het verhaal van Stille waters. Vanaf het begin van aflevering twee heb ik maar een ding willen doen: het verhaal tot aan het einde bekijken. Het is als een goed boek: na twintig bladzijden wil je alleen maar weten hoe het afloopt? Duidelijk is ook dat het verhaal mooi afgerond is. Geen gezeik met een tweede seizoen of nieuwe verhaallijn, omdat het zo goed bekeken wordt. Vanaf de eerste minuut is duidelijk dat de spanningsboog aan het eind van de serie ophoudt.
Dank u Vlaanderen
Samenvattend is Stille waters een serie die meer Nederlandse aandacht verdient dan tot nog toe het geval was. Bridge Entertainment heeft met het uitbrengen van deze serie goud in handen gekregen. Een speelfilm van elf uur die de kijker van begin tot einde meesleept in een tragisch verhaal dat zo geloofwaardig en genuanceerd is als het leven zelf. Als dit de voorbode is, mag van mij de Vlaamse cinema in Nederland zeker veel meer aandacht krijgen. Dank u Vlaanderen, voor die elf heerlijke uren televisie.
Filmdepot 
