Trade

Meer dan 800.000 mensen worden jaarlijks tegen hun wil grenzen over gesmokkeld. Het merendeel is nog kind en wordt als seksslaaf verkocht aan pedofielen. Dat beelden meer zeggen dan cijfers moet het idee achter Trade geweest zijn. De film is gebaseerd op een artikel (2003) van Peter Landesman in de New York Times, over de verborgen wereld van de seksslavernij in Mexico, de VS en Europa. Weinig mensen weten wat er op eigen bodem plaatsvindt, en dat maakt Trade ondanks het feit dat het geen ijzersterke film is, eigenlijk tot verplichte kost voor onwetenden.

Jorge woont in Mexico-City, ‘verdient’ zijn geld met het oplichten van argeloze toeristen, en hangt verder de hele dag rond met zijn foute vriendjes. Niet bepaald een rolmodel voor zijn 13-jarige zusje Adriana, ook al geeft hij haar een fiets voor haar verjaardag. Als hij daar plotseling een ander op ziet fietsen, en blijkt dat zijn zusje is ontvoerd, komt zijn ware aard boven. Hij had beter op haar moeten letten, en zijn schuldgevoel drijft hem dan ook tot het uiterste, tot over de vrijwel onoverbrugbare Amerikaanse grens, om Adriana terug te krijgen.

Internetveiling

Zij is, samen met de naïeve Poolse moeder Veronica (Alicja Bachleda-Curus) en een paar andere slachtoffers, in een vrachtwagen geladen. De criminelen nemen de meisjes mee op een helse tocht de Amerikaanse grens over. Natuurlijk wordt ook onderweg geld verdiend door de smokkelwaar op louche parkeerplaatsen aan pedofielen te verhuren. De eindbestemming is New Jersey, alwaar ze één voor één geveild zullen worden via internet. Jorge achtervolgt ze, maar kan alleen maar hulpeloos toezien hoe zijn zusje wordt mishandeld. Gelukkig kruist bij toeval de stugge Texaanse agent Ray (Kevin Kline) zijn pad, en hoewel ze niet bepaald soepel functioneren als duo heiligt het doel hier de middelen en gaan ze samen op oorlogspad.

Hoewel het verhaal als geheel goed in elkaar zit en de meeste bioscoopgangers zal aangrijpen, rammelt er helaas wel het een en ander aan Trade. Dat Jorge toevallig iemand op zijn zus’ fiets ziet rijden, en tot de conclusie komt dat ze ontvoerd moet zijn is nog tot daar aan toe (hoewel de film de indruk wekt dat het ieder meisje overkomt), maar dat hij haar vervolgens tijdens een wanhopige zoektocht door de stad ook toevallig ziet staan is wel erg vergezocht.

Ook de ‘band’ tussen de bijdehante Mexicaan en de terughoudende Amerikaan is onwaarschijnlijk en helaas behoorlijk clichématig. Natuurlijk is Ray de puurheid zelve, heeft hij altijd zijn gordel om in de auto en hoef je bij hem niet bang te zijn voor welke vorm van misbruik dan ook, terwijl Jorge geen manieren kent en flink wat discipline nodig heeft. Ray heeft zo zijn eigen redenen om de jongen te helpen, en die subplot had nog wel beter uitgewerkt mogen worden.

Overdreven sentimenten

Het acteerwerk op zich is goed te noemen, iets dat vooral interessant is omdat het merendeel van de acteurs onervaren is. Ook de missie van de makers is duidelijk, soms zelfs té. Het tonen van bijna onmenselijke wreedheden is lastig als je toch de balans wilt behouden, en met Trade slagen ze deels: bij tijd en wijle trekt de film met overdreven sentimenten net iets teveel tranen.

Maar Trade dient evengoed gezien te worden, vooral door de mensen die zich niet realiseren dat dit soort wreedheden ook in – bij wijze van spreken – de eigen achtertuin gebeuren. In Nederland is mensenhandel big business, vooral vanuit Afrika en diverse Oost-Europese landen. Deze film zou toch wat ogen moeten openen, bij voorkeur in de politieke regionen.