Film / Films

Geen woorden, maar daden

recensie: The Incredible Hulk

.

Stan Lee en Lou Ferrigno, respectievelijk de bedenker van de strips en de vertolker van de Hulk in de televisieserie uit de jaren tachtig, zijn de enige twee acteurs uit de vorige film over de Hulk uit 2003 die ook deze keer mogen opduiken in kleine cameo’s. Het roer werd dus rigoureus omgegooid door de producenten na die voor hen teleurstellende film, die toch een slordige 250 miljoen dollar opbracht. De hoofdrolspelers en regisseur Ang Lee werden bedankt voor bewezen diensten en de relatief onbekende Franse regisseur Louis Leterrier moest met behulp van de nieuwe Hulk Edward Norton het groene monster nieuw leven inblazen.

~

Het gevaar met een film die slechts vijf jaar na zijn voorganger een zeer vergelijkbaar verhaal in een ander jasje wil steken, is de verwarring die kan ontstaan door het korte tussenliggende tijdsbestek. Gaat deze film verder waar de vorige ophield of beginnen we weer helemaal op nul? Leterrier probeert dit op te lossen door in de openingscredits te tonen hoe Bruce Banner op andere wijze dan vijf jaar geleden transformeerde in de Hulk, maar vervolgens spelen de eerste scènes van zijn versie zich af in een soortgelijke omgeving waar de film van Ang Lee eindigde. Gaandeweg wordt echter duidelijk dat The Incredible Hulk niets met zijn voorganger te maken wil hebben en de bekende karakters een nieuwe introductie geeft.

De film begint in de Braziliaanse favela’s, fraai in beeld gebracht, waarnaar Bruce Banner (Edward Norton) na zijn transformatie is gevlucht om de wereld geen verdere schade te berokkenen. Hij is wanhopig op zoek naar een geneesmiddel voor zijn aandoening, maar die zoektocht wordt verstoord als het leger, onder leiding van Emil Blonsky (Tim Roth), hem opspoort. Banner vlucht wederom, nu terug naar Amerika, waar hij wordt verenigd met zijn grote liefde Betty Ross (Liv Tyler) en het op moet nemen tegen Blonsky. Die is op zijn beurt getransformeerd in de gruwelijke Abomination.

Humor

~

The Incredible Hulk is na Iron Man de tweede onafhankelijke productie van Marvel, de uitgever van vele succesvolle stripboeken als Spiderman en X-Men. Marvel profiteerde financieel te weinig van de vele films over haar superhelden en wilde daarbij ook voorkomen dat de regisseurs te veel van de strips afweken. Waar Ang Lee het innerlijke conflict van Bruce Banner boven de actiescènes stelde, gaat Leterrier dan ook terug naar de basis van de stripboeken. De focus van The Incredible Hulk ligt duidelijk op de actie en die is van bijzonder hoge kwaliteit. Hoewel Edward Norton in een conflict verwikkeld raakte met de producenten over het scenario, dat naar de mening van Norton te weinig inzicht in de psyche van Banner gaf, mogen de makers zeer tevreden zijn met het resultaat. The Incredible Hulk biedt fijn zomervermaak met fraaie actie, goede acteurs en de nodige humor die ontbrak in de interpretatie van Ang Lee. Marvel lijkt zich hiermee te ontwikkelen tot een van de belangrijkste producenten in de Amerikaanse filmwereld. Zeker getuige de verschijning van Iron Man in deze film, die doet vermoeden dat de superhelden hun krachten in de toekomst wel eens zouden kunnen bundelen.