Pauline et Paulette

Alle kleuren roze

Pauline (Dora van der Groen) heeft geluk gehad; als zwakzinnige vrouw achter in de zestig woont ze nog altijd bij haar zus Martha. Martha zorgt als enige van drie zussen voor Pauline. Ze smeert haar brood, strikt haar veters en houdt altijd een oogje in het zeil. De andere twee zussen hebben het niet zo op Pauline, ze zien haar meer als last dan als een lid van de familie.
Cecile vertrok al gauw naar de stad en Paulette (Ann Petersen), de plaatselijke operettediva, begon in het dorp een kledingwinkeltje met alle gradaties van de kleur roze die je je maar kunt voorstellen.

Pauline verheerlijkt Paulette, waar ze de kans maar heeft zoekt ze Paulette op. Dit tot grote ergernis van Paulette. De mooie kleuren van Paulette’s winkeltje hebben een bijzondere aantrekkingskracht op Pauline. Martha heeft Pauline redelijk in de hand en weet alles in goede banen te leiden. Wanneer Martha plotseling overlijdt willen de twee zusters dat Pauline naar een tehuis gaat; dat zou toch het beste voor zo’n vrouw zijn? Zo makkelijk komen de zusjes er niet af. Willen ze aanspraak maken op de erfenis dan moet een van de twee Pauline in huis nemen. Cecile geeft meteen te kennen dat Martha niet bij haar kan wonen, haar nieuwe vriend is onlangs bij haar ingetrokken. Pauline is dolblij dat ze nu bij haar geliefde Paulette kan intrekken. Paulette is er absoluut niet van gediend en probeert elk initiatief van Pauline de grond in te boren. Pauline daarentegen blijft ononderbroken positief. Ze speelt met het inpakpapier, doet Paulette na in alles wat ze doet en geeft de ultieme gekleurde tuin op een briljante manier water. Paulette trekt het niet langer en besluit Pauline bij Cecile te dumpen.

Ongekende schoonheid

Pauline is niet geheel achterlijk, ze wil bij Paulette zijn. Ze neemt de eerste de beste taxi terug naar Paulette. Wanneer Pauline terugkomt heeft Paulette haar winkeltje verkocht en is van plan in een appartementje aan zee te gaan wonen. Pauline moet nu wel naar een tehuis, voor een zwakzinnige vrouw van achter in de zestig weet ze er zowaar wat van te maken, ze maakt er nieuwe vrienden. Voor Paulette is het echter de eenzaamheid die op haar wacht. Al haar irritaties, woede en onbegrip lijken om te slaan in een rare vorm van liefde en begrip voor Pauline. De onnozelheid van Pauline heeft bij Paulette voor een uitgesteld begrip gezorgd.

Pauline et Paulette is een film van ongekende schoonheid. Het langs elkaar heen leven van de vrouwen is met de grootste zorg uitgebeeld en uitgebuit. De dagen die ze samen doorbrengen met de liefde en bewondering van Paulette, en de irritaties van Paulette zijn een wonderlijke eenheid geworden. De emotionele invloed van Pauline op Paulette is zoveel groter dan Paulette ooit had durven dromen. Pauline wordt werkelijk briljant geacteerd door Dora van der Groen (1927). Ze forceert nooit en weet Pauline zoveel werkelijkheidswaarde mee te geven dat het grenst aan het poëtische.
Lieven Debrauer (1969) won in 1997 met Leonie op Cannes de prijs voor de beste korte film. Met de realisering van Pauline et Paulette is hij wat mij betreft voor de Belgische cinema the man to watch.