Het leven is een tapasbar

Toen Giusseppe Arcimboldo (1527–1583) in de renaissance de verschillende portretten opgebouwd uit vruchten, fruit, zeedieren of bloemen maakte, had hij nog geen idee dat vijfhonderd jaar later twee regisseurs zijn idee in een film konden omzetten. Hij had dergelijke fantastische schilderijen ongetwijfeld ook met de tapas, die tegenwoordig in elke Barcelonese tapasbar te verkrijgen zijn, kunnen maken. De verscheidenheid van de Spaanse hapjes was hierin zeker tot zijn recht gekomen: boquerones, albondigas, papas bravas. Allemaal kleine gerechten die behoorlijk van elkaar verschillen, maar toch onder de noemer ’tapas’ geschaard kunnen worden. Regisseurs José Corbacho en Juan Cruz hebben in de film Tapas (waarschijnlijk onbewust) ditzelfde procedé gebruikt om de Spaanse levens tentoon te stellen. De personages van de film zijn zo verschillend van elkaar dat ze allemaal op een heerlijke manier bij elkaar te voegen zijn om zo een prachtig portret van de Spanjaard te vormen.

Personages

Niet toevalligerwijs speelt de film zich ook af in en rond een tapasbar: bar Lolo. Deze bar bevindt zich in een volksbuurt in een niet nader aangeduide stad in Spanje – hoewel Barcelona door haar uiterlijk en de vaak te lezen Catalaanse teksten er duidelijk in is te herkennen. Het gaat hier echter niet om de naam van de stad maar om de aard van de Spanjaarden in een typische Spaanse stad. Bar Lolo is de spil in deze buurt. Niet alleen de jongeren komen er een San Miguel drinken, ook de ouderen eten er graag een tapa, klaargemaakt door Rosalía, de vrouw van ‘Lolo’, Manolo. Elk van de personages die Lolo aandoet heeft een eigen geschiedenis, zodat er zich een web ontspint van verhalen die allemaal samenkomen rond het eethuis.

Allereerst is daar Manolo zelf. Wanneer zijn vrouw hem verlaat, omdat de bareigenaar zijn huwelijk niet al te zeer onderhoudt, weet hij niet wat te doen. Als laatste strohalm neemt hij een Chinese immigrant in dienst, Mao, die ook weer zijn eigen verhaal heeft. Mao is topkok, maar is China ontvlucht por el amor: voor de liefde. Deze liefde wacht hem iedere avond trouw op zodra Mao klaar is met werk. Overigens heeft Manolo graag dat Mao in de keuken blijft en de gasten niet al te zeer informeert over zijn huwelijk. Twee van deze vaste gasten zijn César en Opo, twee vrienden die flink opscheppen en jongensdromen over vrouwen aan elkaar vertellen. Als César dan de tien, vijftien jaar oudere Raquel tegenkomt slaan de vlammen snel over. Echter, Raquel heeft al een relatie; een internetrelatie met een Argentijn die ze in stand houdt om de eenzaamheid te verdrijven.

Fris ensemble

Zo komt er nog een handvol personages voorbij, elk met zijn eigen problemen, liefdes, angsten en interesses. De verhaallijnen vormen samen een ensemblefilm in de traditie van Magnolia en Short Cuts, twee films die dit genre groot hebben gemaakt. Daarnaast is Tapas vooral een frisse romantische komedie die uitermate geschikt is voor deze zomermaanden. Waarschijnlijk krijg je na het zien ervan ook meteen zin naar Spanje te vliegen en een portie tapas te bestellen.