There’s Only One Jimmy Grimble

Zoals velen ongelukkige jongens met mij was ik vroeger niet bepaald een begenadigd voetballer. Elke pauze tijdens school was er dan ook de welbekende frustratie dat je bij het partijtjes maken als laatste gekozen werd. Verder moesten dit soort jongens vaak keeper zijn, want in het veld liepen ze toch maar in de weg. Wat was het dan fijn om weg te dromen in stripboeken als De wondersloffen van Sjakie. Wat Sjakie overkwam was de natte droom van elke mislukte voetballer, namelijk een paar wonder-voetbalschoenen van een oud prof vinden. Met deze magische schoenen is zelfs de grootste nerd in het veld een ware Marco van Basten.

Ongeveer dat gegeven is de basis van There’s Only One Jimmy Grimble. Jimmy kan best goed voetballen, maar hij is klein en wordt op school behoorlijk gepest. Daarom durft hij niets en maakt hij op het veld dan ook weinig klaar. Dat hij in Manchester woont en fan van de voetbalclub Manchester City maakt het allemaal niet veel beter. Iedereen op school is namelijk voor het grote United, dus is Jimmy met zijn ‘City’ rugtas elke dag weer het mikpunt van spot.

Dan komt hij een zonderlinge vrouw tegen die hem twee hele oude voetbalschoenen cadeau doet. Deze schoenen zouden ooit hebben toebehoord aan een oud-voetballer van City, en wie ze draagt zal automatisch goed kunnen voetballen. Prompt beslist Jimmy met een onmogelijk doelpunt een wedstrijd in de Manchester school cup en is hij voor even de held van de klas, geheel tegen de zin van de schoolsponsor die liever zijn eigen zoon (een ongelofelijke etterbak) als middelpunt van de belangstelling ziet.

De film gaat nergens heel diep, is vrij voorspelbaar en duidelijk voor de jongsten onder ons gemaakt. Robert Carlyle zet een sympathieke rol neer als coach, en de debuterende Lewis McKenzie is overtuigend als Jimmy Gimble. Veel wordt er echter ook weer niet gevraagd van de acteurs, de film moet het vooral van de sfeer hebben. Daarom zal bij menig voetballiefhebber de film toch een snaartje weten te raken omdat hij met veel gevoel gemaakt is. De makers beelden heel slim de frustraties en verlangens van de mindere voetbalgoden uit en scoren zo puntgave hattrick.

Voor de allerjongsten onder ons, en voor de voetballiefhebbers die geen talent hadden om prof te worden maar er stiekem wel van dromen.