Elfjarige meisjes droom

Fanning’s personage Cale Crane redt een paard met een gebroken been van het slachthuis, en probeert daarna samen met haar vader Ben (Kurt Russel), eens een beroemde paardenfokker, en een getraumatiseerde jockey de meest prestigieuze paardenrace te winnen. Een verhaal vergelijkbaar met de standaard woensdagavondfilm op televisie, dat alleen door de cast nog geschikt is voor een bioscooprelease.

Dakota Fanning

Dakota Fanning doet wat ze goed kan: ze speelt een lief blond meisje. Hier een meisje dat erg goed met paarden overweg kan en ook nog eens een sterke persoonlijkheid heeft. Het lijkt alsof Fanning in elke film waar een jong meisje nodig is, meespeelt. De elfjarige heeft inmiddels meer hits op haar naam staan dan menig volwassen filmster. Hoe goed ze op de markt ligt, blijkt uit het feit dat de rol van Cale oorspronkelijk voor een jongen was geschreven.

Soñador

Nieuwbakken regisseur John Gatins groeide op in de buurt van een bekende paardenrenbaan in New York, wat zijn keuze voor dit project vanzelfsprekend maakt. Hij baseerde het verhaal, dat hij zelf schreef, op het verhaal van een merrie die haar been brak en daarna nog redelijk presteerde in races. Het paard uit de film heet Soñador, wat Spaans is voor Dreamer, ofwel Dromer. Een titel om elfjarige meisjes aan te spreken.

Zielig paard

De film is dan ook duidelijk gericht op jonge meisjes. Zij kunnen zich misschien nog goed inleven in het hele ‘ach wat een zielig paard’-verhaal en zich identificeren met de jonge heldin. Bovendien storen zij zich wellicht zelfs niet aan het voorspelbare einde. De volwassen kijker heeft dit soort films (de verliezer wint alsnog) echter al te vaak voorbij zien komen.

Ouders kunnen hun Penny lezende dochters dus beter alleen naar de bioscoop sturen. Voor een ieder die ouder is dan Dakota Fanning, is deze film, ondanks de aardige vertolkingen, een erg lange zit.