Muzikaal prachtwerk

Dan (Mark Ruffalo; de Hulk in The Avengers) en Gretta (Keira Knightley; Pirates of the Caribbean) zijn twee eenzame mensen in New York op een punt in hun leven waar alles tegenzit. Hij is zijn baan kwijt en kan moeilijk contact leggen me zijn dochter; zij is net gedumpt door de mooie jongen met wie ze hiernaartoe was gekomen. Maar zij komen elkaar tegen en besluiten samen een muziekalbum op te nemen waardoor ze beiden weer de zin in hun leven terugvinden.

Acteerplezier en goede muziek

Het is niet correct om te zeggen dat het acteerwerk deze film draagt; daarvoor zijn de andere aspecten te sterk uitgewerkt. Maar Ruffalo en Knightley spelen met zichtbaar plezier fantastische rollen. Vooral Ruffalo als viezige, alcoholische platenbaas speelt een luchtige, humoristische rol die perfect wordt aangevuld door Knightley’s Britse muziekmeisje. De bijrollen worden capabel ingevuld door onder andere Hailee Steinfeld (True Grit) en Adam Levine (zanger van Maroon 5). De enige die een beetje buiten de boot valt is zanger Cee Lo Green, wier acteerwerk op zich niet slecht is, maar zijn rol voegt buitengewoon weinig toe aan de film en voelt meer aan als een ongeïnspireerde cameo in een muziekfilm.

Naast het acteerwerk neemt de muziek een belangrijke plaats in. Knightley blijkt een verrassend aangename stem te hebben die perfect past bij de singer-songwriter-achtige muzieknummers die ondanks een overkoepelende stijl allemaal verschillend klinken en heerlijk zijn om naar te luisteren. Regisseur John Carney (Once) weet de uitvoeringen hiervan zo in beeld te brengen dat ze bovendien ook visueel niet vervelen. Elk optreden voelt aan als een goed gemaakte videoclip of concertregistratie, waarbij beeld en geluid elkaar aanvullen en versterken.

Eigenzinnig goed uitgevoerd

Het script zit uitstekend in elkaar. De film neemt de tijd om gebeurtenissen en de achtergronden van personages uit te leggen, maar blijft het geheel in balans houden met het overkoepelende verhaal; nooit voelt het alsof er een zinloos zijweggetje is ingeslagen. De dialogen zijn fris en het verhaal speelt als een eigenzinnige kijk op het romcom-genre, waarbij stereotiepe verhoudingen tussen personages zijn vervangen door meer genuanceerde en meer realistische weergaven van volwassen relaties.

Het uitgangspunt van Begin Again – een luchtige komedie over muziekproductie – is niet nieuw, maar zelden werd het zo goed en effectief uitgevoerd als hier. Met uitstekende casting, script, cinematografie, soundtrack en acteerwerk wordt een uiterst charmante sfeer gecreëerd waar andere films in het genre soms slechts van kunnen dromen.