Tijd om te gaan

Castingdirector Job Gosschalk maakt met Alle tijd zijn regiedebuut en strikte Paul de Leeuw al direct als grote naam voor de hoofdrol, waarmee hij zichzelf en de film verzekerde van de nodige media-aandacht. De Leeuw speelt Maarten, een man die sinds het overlijden van zijn ouders op jonge leeftijd de verantwoordelijkheid voor zijn veel jongere zusje Molly (Karina Smulders) op zich heeft genomen. Als Molly plotseling aankondigt dat ze gaat samenwonen, kan Maarten maar moeilijk aan zijn nieuwe leven wennen. Na al die jaren dat hij zich voor zijn jongere zusje heeft weggecijferd, moet hij nu plotseling weer aandacht aan zichzelf schenken.

Weinig urgent

Het eerste kwartier van Alle tijd behoort tot de meest bedroevende stukjes film die de laatste jaren in de Nederlandse cinema te zien zijn geweest. Gosschalk probeert in deze eerste akte zijn personages te introduceren en het verhaal op te zetten, maar dit gaat allemaal zo houterig en moeizaam dat de vraag zich aandient wie dit project ooit heeft kunnen goedkeuren.

Gelukkig is deze opening niet representatief voor dat wat komen gaat, aangezien de film daarna wel wat aan tempo wint en ook iets prettiger wegkijkt. Het grootste probleem blijft echter dat Alle tijd zo weinig urgent is. We volgen een aantal personages die in nieuwe stadia van hun leven zijn aanbeland en daarmee proberen om te gaan, maar het is allemaal veel te vrijblijvend en oppervlakkig om echt te kunnen boeien. Pas in het laatste half uur, als er dan eindelijk iets meer drama wordt geïntroduceerd, wordt de film iets interessanter, maar zelfs dan blijft de emotionele impact te beperkt.

Amateurisme

Daar komt nog eens bij dat er enkele zeer amateuristische fouten worden gemaakt, die je al snel uit de film halen. Dieptepunt is nog wel een zeer dramatische bedoelde scène waarin Maarten door zijn geliefde eens goed de waarheid wordt verteld. Gosschalk dacht waarschijnlijk dat een fikse regenbui de emotionele intensiteit van dit moment zou versterken, maar het probleem is dat de opnames blijkbaar plaatsvonden op een bijzonder zonnige dag, waardoor je een zeer lokale regenbui ziet en tegelijkertijd mensen verderop in de zon ziet doorlopen.

Enige lichtpuntje is actrice Karina Smulders, die zich moeiteloos aan de malaise weet te onttrekken. Zij slaagt er als enige wel in de juiste toon te treffen die vereist is voor een succesvolle tragikomedie. Haar Molly is een vrolijke en spontane spring-in-’t-veld, wiens hele leven in duigen valt als bij haar kanker wordt geconstateerd. Zij is het enige personage dat daadwerkelijk weet te boeien en waar je ook meer van wilt weten. Helaas is het niet genoeg om de film te redden; daarvoor doet Alle tijd simpelweg te veel verkeerd.