Surrogaatdochter moet huwelijk redden
Het echtpaar Doug en Lois Riley waarvan de tienerdochter is overleden na een ongeluk ontfermt zich over een zestienjarig weggelopen weesmeisje dat de kost verdient met strippen en prostitutie. Deze eenvoudige plot en het magistrale acteren van James Gandolfini en Melissa Leo maken Welcome to the Rileys een aangename kijkervaring die nergens sentimenteel of melodramatisch is.
Achterdocht
Een loodgietercongres in New Orleans moet voor wat afleiding zorgen. De bijeenkomst en de collega’s boeien hem niet, dus gaat Doug de stad verkennen. In een stripclub ontmoet hij de jonge Mallory (Kristen Stewart). Als ze samen zijn en zij al direct zijn broek losmaakt en haar benen spreidt, bekent hij dat hij niet voor seks maar voor wat gezelschap is gekomen. Als hij dan ook nog naar haar leeftijd begint te vragen, scheldt zij hem de tent uit.
De volgende dag treffen ze elkaar toevallig in een koffieshop. Langzaam verdwijnt haar achterdocht en blijken ze het redelijk met elkaar te kunnen vinden. Als hij ziet in wat voor krot ze woont, biedt hij spontaan aan om te gaan klussen. Mallory blijkt Allison te heten en doet Doug denken aan zijn dochter. Hij geeft haar geld en eten, maakt de boel schoon en koopt nieuwe spullen. Voor elke keer dat ze ‘fuck’ zegt, moet ze een dollar betalen.
Lellebel
Doug belt Lois dat hij een tijdje niet thuis komt. Ze houden nog veel van elkaar, maar het vuur is gedoofd. Lois beseft dat ze nú moet handelen. Hier ontstaat de grappigste scène van de film. Het is lang geleden dat ze achter het stuur heeft gezeten en het duurt een hele poos voordat ze de oprit kan verlaten. Uiteindelijk voegt ze zich schoorvoetend bij het duo in New Orleans in een poging om zowel haar huwelijk als de gebroken kindertijd van Allison te redden.
Regisseur Jake Scott – zoon van Ridley Scott (American Gangster, Kingdom of Heaven) en neef van Tony Scott (True Romance, Domino) – tapt met zijn pas tweede speelfilm uit een heel ander vaatje dan zijn vader en oom. Welcome to the Rileys is een onafhankelijke, hartverwarmende lowbudgetvoorstelling waarin de actie voornamelijk is gereduceerd tot emoties.