Cowboys met snorren
Een spaghettiwestern in Koerdistan, dat is de kortste samenvatting van My sweet pepper land. Maar, filmmaker Huner Saleem heeft meer te vertellen dan alleen een genreverhaal.
Voormalig vrijheidsstrijder Baran kan het bureaucratische baantje in het justitieapparaat niet aan en vraagt overplaatsing aan naar een afgelegen dorp aan de Turkse grens. In hetzelfde dorp heeft ook de onafhankelijke Govend haar toevlucht gezocht. Zij is op de vlucht voor de dominante mannen in haar familie en geeft nu les op de dorpsschool.
Te paard
Wanneer een vernielde brug het dorp zo goed als onbereikbaar heeft gemaakt en de uithoek alleen nog per paard te bereken is, betreden we het universum van de western. Vanzelfsprekend ontwikkelen de twee sterke karakters Baran en Govend warme gevoelens voor elkaar en komen ze de nodige hindernissen tegen.Baran moet recht en orde brengen in het wetteloze dorp en krijgt het daardoor aan de stok met de lokale bendeleider. Ondertussen wordt Govend weggepest door de dorpsbewoners omdat ze de mondige vrouw niet vertrouwen. Filmmaker Saleem volgt alle regels van de spaghettiwestern keurig, inclusief shootout en overdonderende landschapsfotografie. Het enige verschil met de westerse westerns zijn de enorme snorren die de cowboys dragen.
Zwarte humor
Toch heeft Saleem nog meer te vertellen. Net als in veel Iraanse films moeten we het verhaal zien als een metafoor voor en een impliciet commentaar op de politieke situatie in Koerdistan. Wat het nieuwe semi-onafhankelijke land nodig heeft, is een eerlijk rechtssysteem en goed onderwijs. Allerlei behoudende krachten met eigen belangen blokkeren die ontwikkeling. Daarmee is My sweet pepper land nog geen politiek pamflet. Saleem stelt namelijk wel de vragen, maar komt niet met eenvoudige antwoorden. Zwarte humor zorgt er voor dat My sweet pepper land nergens te zwaar op de hand wordt. Een aanrader!