Enerverend bruut

Seoel, ’s avonds. Een jonge vrouw zet in het drukke verkeer haar auto aan de kant, stapt uit, telefoneert, en ontmoet een jonge man. Samen rijden ze naar een achterafstraatje, parkeren, en lopen weg − waarna zij spoorloos verdwijnt. Jung-ho, voormalig rechercheur maar nu pooier, baalt enorm: het is niet het eerste meisje dat bij hem wegloopt met achterlating van een schuld. Hij vermoedt dat iemand anders zijn meisjes steelt en gaat op zoek naar degene die hem zijn werk onmogelijk maakt.

De enige hoer die nog tot zijn beschikking staat, Mi-jin, is doodziek en heeft een dochtertje thuis, maar ze sleept zich toch met frisse tegenzin naar een nieuwe klant. Al snel begint Jung-ho te vermoeden dat deze klant, Young-min, wel iets met het verdwijnen van zijn vrouwen te maken kan hebben, en een bizarre ontmoeting tussen beiden leidt uiteindelijk tot de aanhouding van Young-min − die hierop prompt toegeeft de vrouwen vermoord te hebben. Dit is nog maar het begin van het verhaal − het is immers nog steeds onduidelijk wat het lot van Mi-jin is.

Geweld

Diegene die vaker Zuid-Koreaanse films hebben gezien, zullen een aantal elementen hiervan herkennen in The Chaser: de achteloosheid van fysiek geweld, de harde humor, de stupide en blunderende politie, en niet te vergeten hamers als wapens. Dat laatste lijkt een zieke voorkeur van de makers, maar blijkt echter een realistische inspiratiebron te hebben. The Chaser is namelijk gedeeltelijk geïnspireerd op de zaak rond de geruchtmakende Zuid-Koreaanse seriemoordenaar Young-chul Yoo. Deze maakte in 2003 en 2004 minstens twintig slachtoffers, voornamelijk rijken en prostituees, waarbij hij regelmatig gebruik maakte van een hamer. Ook de rol die kerken in het verhaal spelen − zo zijn verlichte kruizen regelmatig op de achtergrond in beeld te zien − heeft te maken met de plaatsen waar Yoo slachtoffers maakte. Het zijn verwijzingen die de Zuid-Koreaanse kijkers snel zal oppikken, maar bij de internationale kijker zonder deze achtergrondinformatie waarschijnlijk zal leiden tot een (redelijk vruchteloze) zoektocht naar achterliggende symboliek.

Het toeval speelt zo nu en dan een wel erg grote rol en het sentiment mag dan niet geschuwd worden (zoals de rol van Mi-jins dochtertje), maar met dank aan een ongebruikelijke ‘held’, een straf tempo, sterk spel en de unheimische setting van achterafstraatjes in nachtelijk Seoul maken van The Chaser een memorabel debuut, dat even enerverend als bruut is.