Stropdassen en Brylcreem

Hoewel hij al in 1965 overleed, is Murrow nog steeds beroemd in de VS (scholen, onderscheidingen en symposia zijn naar hem genoemd). Als presentator van het CBS-nieuwsprogramma ‘See It Now’ kwam Murrow in de jaren vijftig succesvol in opstand tegen de communistenjager Joseph McCarthy. Dit is de episode waar regisseur George Clooney zich in Good Night, and Good Luck. (vernoemd naar de zin waarmee Murrow zijn programma altijd afsloot) op concentreert. Het is duidelijk dat Clooney, zelf trouwens de zoon van een nieuwslezer en een bewonderaar van Murrow, met deze film een lans wil breken voor de tv-journalistiek van vroeger, die de kijker aanzette om zelf een mening te vormen. Hiermee levert hij indirect kritiek op de jounalistiek van nu.

Red Scare

In de vroege jaren vijftig beheerst in Amerika de ‘Red Scare’, de vrees voor communistische spionnen, het publieke debat. Senator McCarthy heeft met zijn onorthodoxe werkwijze al heel wat mensen van ‘on-Amerikaanse activiteiten’ kunnen beschuldigen en wordt alom gevreesd. Murrow (gespeeld door David Strathairn) is tijdens de Tweede Wereldoorlog bij het grote publiek bekend geworden om zijn radioreportages en werkt sinds enkele jaren voor het nieuwe medium televisie. Zijn oog valt op een krantenartikel over een zekere Milo Radulovich, die zonder vorm van proces uit het leger wordt ontslagen omdat hij ‘staatsgevaarlijk’ zou zijn. Murrow komt erachter dat de man het slachtoffer is geworden van McCarthy’s heksenjacht op communisten. De senator blijkt het hierbij niet zo nauw te nemen met de burgerrechten. Murrow besluit McCarthy via zijn tv-programma publiekelijk terecht te wijzen, hoewel hij beseft dat hij dan zelf ook zal worden aangevallen.

Nostalgie

Good Night, and Good Luck. lijkt rechtstreeks uit de jaren vijftig te komen. De film is geheel in zwart-wit opgenomen en wordt gedomineerd door -in onze ogen prehistorische- tv-studio’s en mannen met stropdassen en Brylcreem. De gehele film is gericht op een echte en betrouwbare weergave van de geschiedenis. De meeste reporters en andere personages uit de film hebben echt bestaan. Deze authenticiteit is de kracht, maar tegelijk ook de zwakte van de film. Deze helden uit de jaren vijftig zullen immers niet bij iedereen een belletje doen rinkelen. De pleidooien voor burgerrechten en objectiviteit die Murrow in zijn programma afsteekt, zouden het hoogtepunt van de film moeten zijn. Maar het is juist de letterlijke, waarheidsgetrouwe interpretatie van de feiten die de overtuigingskracht van deze scènes om zeep helpt.

Hoewel het lijkt alsof Clooney met deze film niet zomaar een historisch document wilde maken, maar ook een kritische geluid over de hedendaagse journalistiek wilde laten horen, blijft de film toch teveel in het verleden hangen. De boodschap die Clooney in Good Night, and Good Luck. wil overbrengen vraagt van de kijker wel erg veel basiskennis en goede wil. Het lijkt alsof Clooney als regisseur (overigens speelt hij hier net als in zijn regiedebuut Confessions Of A Dangerous Mind ook een kleine rol) zijn persoonlijke voorkeuren iets te ver heeft doorgevoerd.