Een tweedehands film

Helen Harris (Kate Hudson) is een zorgeloze hippe jongedame, werkzaam in het New Yorkse modewereldje. Druk, druk, druk – en dan vooral met uitgaan. Regisseur Garry Marshall spaart geen enkel middel om het leven van haar naaste familie hiermee te contrasteren. Op een verjaardagsfeest zien we Helen te midden van suffe soepjurken, potpourri en jengelende kinderen. De boodschap moge duidelijk zijn: tussen Helens mondaine leventje en het familieleven bestaat een wereld van verschil. Des te groter is dan de klap wanneer Helens zus en haar man omkomen bij een auto-ongeluk, en Helen volgens hun wilsbeschikking de voogdij krijgt over hun drie kinderen. De kijker zit aan zijn stoel genageld. Als dit maar goed gaat!

Veters strikken

Waarom krijgt de derde, oudere zus – type Amerikaanse oermoeder – de voogdij trouwens niet? Hoe dan ook, Helen ziet zich gedwongen twee levens met elkaar te verenigen, en er het beste van te maken. De drie kinderen die zij in de schoot geworpen krijgt staan keurig garant voor alle denkbare problemen. De oudste dochter pubert er lustig op los; het middelste zoontje is dik en voelt zich buitengesloten bij het basketbal; de jongste kan haar veters nog niet strikken omdat moeder halverwege was met de uitleg.

Sexy

Maar als je weet dat de film behoort tot het genre van het romantisch-komische drama, en regisseur Marshall verantwoordelijk is voor vehikels als Pretty Woman en Runaway Bride, dan zul je opgelucht ademhalen: je weet dat de ontstane situatie garant staat voor dolkomische scènes, dat er vele tegenslagen zullen volgen, maar dat tegen het einde iedereen elkaar in de armen vliegt. De sleutelfiguur hierin is Pastor Dan (gespeeld door John ‘Sex And The City‘ Corbett). Helen ontmoet hem wanneer ze in New York op zoek is naar een degelijke christelijke school voor de kinderen (die niet in de grote stad zijn opgegroeid). Pastor Dan blijkt een meester in het combineren van twee werelden: enerzijds is hij een schoolhoofd en dienaar van God, anderzijds houdt hij van ijshockey en romantisch dineren. En wanneer hij zichzelf presenteert als een ‘sexy man of God’ duurt het uiteraard niet lang meer voordat er iets moois opbloeit tussen die twee (alhoewel het moment suprème pas aan het einde komt – wellicht een overbodige opmerking).

Tweedehands

De titel Raising Helen kan op twee manieren uitgelegd worden: Helen als kersverse opvoedster, en natuurlijk Helen die zich gedwongen ziet nu eindelijk eens volwassen te worden, en dus zelf ook opgevoed wordt. Tenslotte worden met de film de kijkers zelf opgevoed in Hollywoods beste feelgood-eind-goed-al-goed-traditie. Zijn er nog lichtpuntjes te melden? Om sommige grapjes heb ik gelachen. En wat personages betreft kunnen Helens Indische buren genoemd worden, die wel van wanten weten als het om opvoeden gaat. Via hen krijgt Helen ook een baantje als receptioniste bij een tweedehands autohandel (inderdaad, haar job als fashion-agent bleek onhoudbaar). De occasion-filosofie van de sympathieke eigenaar inspireert Helen: immers, auto’s zijn net kindjes, en het geeft grote voldoening wanneer er weer een nieuw thuis voor hen gevonden wordt. Toe maar! Dat noem ik nog eens een tweedehands-filosofie. En zo gaat het voortdurend: de kijker ziet zich keer op keer opgescheept met tweedehands grappen en verhaallijnen. Laat ik er niet langer om heen draaien: niet kijken! Tenzij je weer eens gek gemaakt bent door de kinderen, en gewoon een avondje ongestoord verstrooid wilt worden.