The Green Mile
Bestsellerauteur Stephen King vraagt twee dingen van een jonge filmmaker die een kort verhaal van hem wil gaan verfilmen: het bedrag van één dollar en een kopietje van de film op een videoband. Frank Darabont was jaren geleden één van die mensen die zijn talenten wilde gebruiken voor een verhaal van de meester, namelijk The Woman in the Room, in het Nederlands vertaald als De patiënte in kamer 312, over een man die zijn zieke moeder in het ziekenhuis op gaat zoeken. Met The Green Mile is Darabont dus toe aan zijn derde King-verfilming, na het meesterlijke The Shawshank Redemption (1994).
Hoofdpersoon in The Green Mile is cipier Paul Edgecomb, gespeeld door Tom Hanks, die de leiding heeft over de dodencellen in een gevangenis ergens in het zuiden van de Verenigde Staten, waarin hij wordt bijgestaan door zijn trouwe medewerkers Brutal en Dean en het vervelende ettertje Percy Wetmore.
Op een dag wordt John Coffey binnengebracht, een reusachtige neger die twee meisjes zou hebben verkracht en vermoord. Deze kinderlijke man blijkt over helende gaven te beschikken. Zo geneest hij Pauls blaasinfectie en laat hij een dood muisje weer lopen.
De film begint en eindigt in het heden met een oude Paul Edgecomb in een bejaardentehuis. Deze scènes zijn onnodig en doen afbreuk aan het wonderlijke verhaal door de clou nog eens extra te benadrukken. Daarnaast is er slechts één ander negatief punt aan de film: de visuele effecten na de verschillende genezingen van John Coffey. Dan komen er wolken zwarte vliegen uit zijn mond, die je, hoe fotorealistisch ze ook zijn, een paar cruciale momenten uit de film trekken die wel gewerkt hadden als ze iets subtieler waren uitgevoerd. De andere effecten zijn evenwel briljant en onzichtbaar, bijvoorbeeld in het geval van Mr. Jingles, de al eerder genoemde muis.
De acteerprestaties in The Green Mile zijn allemaal perfect: we geloven Tom Hanks als hij met gruwelijke pijn boven de tioletpot hangt en we lachen met ‘m mee als hij die pijn kwijtraakt. We haten Percy Wetmore en voelen medelijden bij het zien van de wegterende vrouw van één van Pauls collega’s.
Maar de meeste indruk maakt Michael Clarke Duncan, die de rol van John Coffey speelt en al eerder te zien was in Armageddon. Met een slechtere acteur in deze rol was The Green Mile heel wat minder overtuigend geweest.
