8 Femmes

Het zijn de jaren vijftig. Een groot herenhuis is het decor voor een tragedie: Marcel, de man des huizes, is dood. Er steekt een mes tussen zijn schouderbladen. Wie heeft hem vermoord? Acht vrouwen: de moeder, de echtgenoot, de schoonzus, de twee dochters en de twee bediendes, worstelen met deze pregnante vraag. Iedereen lijkt iets te weten maar men laat uiteraard slechts mondjesmaat informatie los.

Het stuk is een filmbewerking van een toneelstuk uit de jaren zestig van Robert Thomas. Dat blijkt duidelijk uit de opzet van het verhaal: het betreft een vrije interpretatie van de klassieke eenheid van tijd, plaats en handeling. Het verhaal wordt binnen de tijdsperiode van ruim een dag verteld en het speelt zich met name af op de begane grond van het van de buitenwereld afgesloten huis. Er zijn verder geen nevenplots of uitwijdingen die je afleiden van de hamvraag. Er wordt door de regisseur bijvoorbeeld geen blik special-effects opengetrokken.

Vitaliteit

François Ozon experimenteert gelukkig wel met het classicisme door verschillende genres te mixen: tussen het oplossen van de moord door presenteren de actrices zich stuk voor stuk door en dansant een Franse chanson te zingen. Deze afwisseling van mysterie en musical geven de film meer vitaliteit. Steeds weer wanneer een van de vrouwen begint te zingen veer je even een beetje op uit je stoel. Zo blijf je niet al te zeer hangen in detectivesferen maar begin je meer te letten op de acht vrouwen an sich.

De acht Franse actrices eigen karakter wordt op verschillende manieren benadrukt: ten eerste onthullen de Franse chansons die ze zingen een deel van hun persoonlijkheid. Achtereenvolgens tonen de actrices de rebellie van de jeugd (Ludivine Sagnier), de breekbaarheid van een jong volwassene (Virginie Ledoyen), de verleidster (Catherine Deneuve), de vamp (Fanny Ardant), het beest in de vrouw (Emmanuelle Béart), de gekreukte vrouw (Isabelle Huppert), de zachtaardige vrouw (Firmine Richard) en de melancholieke vrouw (Danielle Darrieux). Ten tweede is er een karaktereigen choreografie van het dansje dat ze uitvoeren tijdens het zingen. Ten derde zijn de actrices ieder voor zich ook nog in een typerend jaren vijftigkostuum gehesen. Kortom, het ontbreekt de film niet aan onderscheid tussen de personages.

Cult

De geliefde thema’s van regisseur Ozon: familie, verleiding en ambivalente sexualiteit, komen ook in 8 Femmes aan bod. Een voorbeeld van ambivalentie is een opmerkelijke scène waarin de echtgenote Catherine Deneuve op het tapijt ligt te zoenen met de zus van haar man, Fanny Ardant. En zo zijn er nog wel meer kleine scènes in de film die een cultstatus verdienen.

Ik zou zeggen: ga naar de bioscoop en laat 8 Femmes over je heen gaan om vervolgens met Franse chansons en mysterie in je hoofd weer naar buiten te komen.