Aquamarine

Na een zware storm vinden de twee twaalfjarigen een zeemeermin in het zwembad van het clubhuis van Claires opa en oma. De meermin (Aquamarine) is van huis ‘weggezwommen’ en op zoek naar liefde, die ze meteen vindt in Raymond. Ze belooft een wens te vervullen voor Claire en Hailey, als ze haar helpen Raymond te veroveren. Dit is dé kans voor Hailey en Claire om de verhuizing tegen te houden.

Eigenlijk best aardig

Het is een typische meidenfilm, met een knappe, stoere doch gevoelige bink, een verwende rijke bitch die altijd roet in het eten gooit (inclusief roze auto met princess op het nummerbord), een zeemeermin en twee meisjes die eigenlijk heel leuk zijn maar die niemand begrijpt. Aquamarine is een film die erg leuk is voor jonge meisjes, en vooral niet pretendeert iets anders te zijn. Er wordt leuk gebruik gemaakt van een combinatie van ouderwetse sprookjeselementen en een hip tienerverhaal. Ook het gebruik van Aquamarines zeecultuur is erg leuk. Zo heeft ze zeester-oorbellen die complimenten in haar oor fluisteren, een ‘shell-phone’ en aangepaste scheldwoorden (Bullshark!). De inzet van tieneridool Jojo (als Hailey) zal de film ook ten goede komen in populariteit. Het acteerwerk is niet geweldig en soms over de top, maar dat zijn we over het algemeen gewend van dit soort films. Jojo doet het eigenlijk best aardig, wat niet vaak te zeggen is van popidolen die zonodig willen acteren. Alleen Claire irriteert soms met haar pruillipje en hoge piepende, astmatische kreetjes.

De film komt wat langzaam op gang, maar de tweede helft is een stuk vlotter en grappiger. Zodra alle karakters zijn geïntroduceerd kan het verhaal eindelijk beginnen en volgen de grappen en romantische perikelen elkaar in rap tempo op. Dit ook omdat Aquamarine maar drie dagen heeft om haar vader (Neptunus, nemen we aan) te overtuigen dat liefde bestaat, voordat hij haar weer naar huis haalt.

Voor moeders en dochters

Er is gebruik gemaakt van een jonge, redelijk onbekende cast – met een debuterende regisseuse Elizabeth Allen – en onder de volwassen spelers zitten ook niet veel bekenden, maar dit kijkt eigenlijk wel prettig weg. Het is al met al dus een echte meisjesfilm, waar volwassenen en jongens waarschijnlijk niet heel erg warm voor zullen lopen, hoewel de volwassenen in de zaal toch af en toe moeten gniffelen. Om maar te vervallen in clichés: een frisse film, vol zomerse liefde en vriendschap, erg geschikt voor een knusse moeder-en-dochtermiddag.