Alias: Het complete eerste seizoen

J.J. (Jeffrey) Abrams is een relatief nieuw talent in televisieland. Met zijn eerste serie Felicity was hij relatief succesvol, maar hij brak pas echt goed door met Alias, een actieserie over een studente die een dubbelleven leidt als geheim agent voor de CIA. Alias is het equivalent van een gemiddelde B-film die met je verstand op nul en een bak chips op schoot prima te verteren is. Elke aflevering staat bol van de ingewikkelde plots die zich afspelen in verafgelegen landen met bizarre namen, en de Amerikaanse versie van 007’s Q komt elke week weer met een paar vergezochte (en uiteraard reuze handige) gadgets.

Bloedmooi

Maar gadgets en plotwendingen alleen kunnen niet garant staan voor een succesvolle tv-show, en dus kwam Abrams met het gouden idee om de bloedmooie Jennifer Garner te kiezen voor de hoofdrol van Sydney. Garner wisselt in elke aflevering gemiddeld tien keer van kostuum, en is het ene moment dodelijk en acrobatisch en het volgende moment sensueel en verleidelijk. Dankzij Garner hangt half puberend Amerika elke week weer kwijlend voor de buis, wachtend op Sydney’s volgende sexy outfit.

Formule

Het eerste seizoen van Alias (uitgezonden in 2001) is nu uitgebracht in een mooi verzorgde zesdelige dvd-box. De 22 afleveringen zorgen voor prima vermaak, maar worden na een tijdje wel vermoeiend, zeker als je er meer dan drie achter elkaar kijkt (en geloof me: vooral aan het begin zul je niet anders willen). De episodes zijn meestal opgebouwd volgens dezelfde formule, en Sydney’s missies lijken vaak op elkaar. Desalniettemin houden de vele plotwendingen je bij de les (alleen al in de eerste, extra lange, aflevering ontdekt Sydney al meer over haar familie, vrienden en werkgever dan een normaal mens in een heel leven doet) en is Jennifer Garner gewoon altijd een lust voor het oog. Als je Alias in kleine porties tot je neemt en het advies “verstand op nul” aanhoudt, is er geen beter entertainment op tv te vinden.

Geleuter

Zoals het hoort, bevat de Alias-box ook enkele extra’s. Mastermind Abrams en zijn ster Garner voorzien de pilotaflevering van commentaar, maar helaas heeft hun gebabbel meer weg van het gemiddelde geleuter op een feestje dan van enig ter zake doend commentaar. De crewleden die tijdens aflevering vier meepraten zijn iets serieuzer, en van hen leer je dan ook een stuk meer over het pittige tempo waarin zo’n show gemaakt moet worden: elke week een kleine speelfilm afleveren, van script tot muziek, is geen kattepis.

Felicity

Ook het al eerder genoemde Felicity is in eenzelfde boxset uitgebracht, maar ik kwam eerlijk gezegd niet verder dan de tweede aflevering van dit studentikoze antwoord op Melrose Place. Het is aardig dat Abrams ook de dames wil plezieren met een leuke show (de heren hebben immers genoeg aan Alias), maar de liefdesperikelen van het titelpersonage waren gewoon te oninteressant voor deze recensent, ondanks de pittige dialogen en bijna absurde situaties. Ik houd het maar bij Alias.