Dude vindt dude

Pineapple Express is een stoner komedie over sympathieke stumperds in de ban van de blow. Dale Benton is een luie ambtenaar die alleen nog kan genieten als hij een joint rookt. Een makkelijke rol voor Seth Rogen (Knocked Up, Zach and Miri make a Porno)die er zijn specialiteit van heeft gemaakt om luie donders en losers te spelen. Saul Silver gespeeld door een relaxte James Franco is Bentons dealer en voorziet hem van de juiste wiet, terwijl hij zich poëtisch uitlaat over zijn herbs (‘to smoke this shit is like killing a unicorn‘). Er ontstaat een band tussen beide mannen die elkaar in hun gezamenlijke passie gevonden hebben, maar dan volgen er de nodige obstakels die deze prille bromance op de proef stellen. Dale is de getuige van een afrekening en wordt gespot. Het criminele circuit is niet groot en als Dale per ongeluk een peuk van zijn Pineapple Express-joint (‘like smelling god’s vagina‘) achterlaat, weten de slechterikken als snel het spoor naar Saul te vinden. Saul en Dale gaan op de vlucht wat voor de nodige ongein zorgt als twee bijdehante moordenaars ze op het spoor zijn. De film eindigt in een voorspelbare en gewelddadige schietpartij, waarna het al snel eindgoed al goed is.

Blow bro’s

Pineapple Express doet in zijn bijna cartoonachtige mengeling van humor en actie denken aan het gouden tijdperk van de buddyfilms, de jaren tachtig. De film heeft in die combi wat weg van Midnight Run of 48 Hours, maar ook het meesterwerk van de wietfilm, Cheech en Chong’s Up in Smoke. Een recentere serie die naadloos past in dit genre zijn de Harold en Kumarfilms waar de vriendschap tussen twee blowende vrienden ook op de proef wordt gesteld. Het einde van Pineapple Express in een diner doet sterk denken aan de conclusie van Harold and Kumar get the Munchies waar de pantoffelhelden eindelijk het geluk vinden na een avond vol benarde maar humoristische verwikkelingen. Pineapple Express draagt ook duidelijk het stempel van schrijver en producer Judd Apatow die het komediegenre de laatste jaren weer nieuw leven heeft ingeblazen. Wie Apatows films kent zal de nodige bekende koppen herkennen, en acteur Seth Rogen werkte ook mee aan het script. Voor David Gordon Green geldt echter dat het duiden van zijn filmografie door de toevoeging van Pineapple Express complexer is geworden. Green debuteerde met het kwetsbare en mooi opgebouwde George Washington en maakte vervolgens All the Real Girls. Die film was een poging om een liefdesverhaal iets alledaags en realistisch te geven, maar pretentieuze scènes en richtingloze mooifilmerij zorgden voor een verwarrend eindresultaat. Undertow was een hommage aan Night of the Hunter en in die film toonde Green een tastbare affiniteit met de gore en verarmde hillbilly-cultuur in het zuiden van de Verenigde staten.

Er is een duidelijke kloof tussen Greens eerdere werk en Pineapple Express, en die laatste kun je het beste tot je nemen onder het genot van een biertje en in het gezelschap van niet al te veeleisende vrienden. De formuleachtige afwikkeling en het luie plot zijn nog de grootste manco’s. De actiescènes die er verouderd uitzien worden nog enigszins gecompenseerd door de citeerbare dialogen (‘supersize it bitch!‘) die inzicht verschaffen in het hedendaagse gevloek en gedis in de VS. Maar serieuze cinema is Pineapple Express zeker niet, en het is de vraag wat Green gaat doen na dit komische tussendoortje.

De dvd bevat een Unrated Version van de film en daarnaast twee sporen audiocommentaar. Verder is er de gebruikelijke meligheid van verwijderde scènes en bloopers en nog eens twee documentaires voor als je echt niet genoeg van de film kunt krijgen.