Opgepoetste pulp

The Iceman Cometh (Ji dong ji xia, 1989) is een onderhoudend spektakel over twee middeleeuwse rivalen (Jackie Chans oude kameraden Yuen Biao en Yuen Wah) die tijdens hun strijd bevriezen en 300 jaar later ontdooid worden in het hedendaagse Hong Kong. De goeie (Biao) loopt vertwijfeld rond en wordt verliefd op een hoer (Maggie Cheung), terwijl de slechte (Wah, die ook het verbluffende stuntwerk coördineerde) zich al rovend en verkrachtend uitleeft. Het resultaat is een energieke variant op Highlander, maar dan met een goede dosis slapstick en vechtwerk. Regisseur Clarence Fok maakt bovendien van de gelegenheid gebruik voor geslaagde genderkomedie en ongegeneerd racisme. Maar The Iceman Cometh neemt zichzelf niet serieus en brengt zodoende vol overgave pretentieloos vermaak, dat verrassend genoeg verschillende genres beslaat: historische zwaardvechtfilm, tijdreiskomedie en pure actie. Het enige probleem is de lengte: de film gaat te lang door om de aandacht onverminderd vast te kunnen houden.

Komedie

Yuen Wah was ook de stuntcoördinator van The Master (Long xing tian xia, 1989/1992) een inferieur Jet Li-vehikel van de hand van Hark Tsui, waarin Li een vechtjas speelt die zijn oude meester (Wah) moet redden in Los Angeles. Li is zoals altijd overtuigend en charmerend, de gevechten zijn zonder meer spectaculair, maar het ontbreekt de film aan logica, structuur en continuïteit. Tsui, die de hele film op locatie in Amerika opnam, had duidelijk geen tijd of zin om veel aandacht aan dit knullige haastwerkje te besteden. Het bleef drie jaar op de plank liggen en werd pas uitgebracht toen Li bekend werd met Tsui’s eigen, uitstekende Wong Fei Hung-films. De regisseur heeft wel eens gezegd dat hij met The Master eigenlijk een komedie voor ogen had. Daar vind je weinig van terug, hoewel het misschien de reden is dat de film zo’n zooitje is. Het is een van de vele pulpfilms die Tsui met zijn linkerhand regisseerde, die inmiddels zijn betere, soms radicale en baanbrekende werk (The Butterfly Murders, Swordsman, The Blade), overschaduwen.

Onevenredig

Beide dvd’s zijn voorbeeldige uitgaves: opgepoetst, voorzien van nieuwe interviews met de acteurs en stuntmensen, en van een typisch audiocommentaar van de orakelende spraakwaterval Bey Logan. Je kunt je afvragen wie er behoefte heeft aan de overweldigende hoeveelheid feitjes die hij in rap tempo oprakelt, maar hij geeft wel boeiende inzichten in de achtergrond, productie en ontvangst van beide films. Hong Kong Legends levert opnieuw twee superieure producten af, maar dat het Britse label geen kwalitatief onderscheid maakt in de genrefilms (ze geven domweg alle bekendere films een eersteklas behandeling) zorgt voor enige onevenredigheid. The Master is immers een prul, terwijl de meeste van Tsui’s superieure, subversieve producties nergens op dvd te bekennen zijn.