Zonder drama geen geluk

Elisabeth (Maibritt Saerens) en Sivge (Henrik Rafaelsen) verhuizen van de grote stad naar het platteland. Met groot enthousiasme worden ze verwelkomd door Kaja (Agnes Kittelsen), die is getrouwd met de introverte Eirik (Joachim Rafaelsen). Al direct de eerste avond nodigt ze hun nieuwe buren uit voor het eten: een door Eirik geschoten eland. Vanaf de eerste conversatie kijkt Kaja op tegen het andere, schijnbaar gelukkige, koppel. De verschillen tussen beide stellen worden verder benadrukt tijdens een hoe-goed-ken-je-je-partnerspelletje.

Tegenstellingen en geheimen
Advocaat Elisabeth is gereserveerd, terwijl haar gastvrouw zeer spontaan is. Hoewel de afstand naar zowel haar man als zoontje steeds groter is geworden, strijdt Kaja met een onverzettelijk optimisme voor het behoud van hun gezin. Eirik is een man van weinig woorden en valt door zijn schaarse opmerkingen uit de toon in het gezelschap. Sivge blijkt net zo openhartig als Kaja. Beiden staan garant voor enkele ontboezemingen. Zo zegt Kaja dat Eirik veel liever op jacht gaat met vrienden dan dat hij seks met haar heeft. En Sivge onthult dat hun vertrek uit de stad heeft te maken met de recente buitenhuwelijkse affaire van Elisabeth.

De nieuwe bewoners raken vlot ingeburgerd en treden toe tot het plaatselijke koortje. Terwijl Eirik en Elisabeth buitenshuis werken, krijgen thuisblijvers Kaja en Sivge alle gelegenheid om naar elkaar toe te groeien. Er ontstaat een sfeer van gelijkgestemdheid, intimiteit en heimelijke voorvallen die uitmondt in actie en reactie tussen beide stellen. Het ene moment dramatisch of ontroerend, het andere moment grappig of hilarisch. Kaja ontpopt zich als het belangrijkste personage, energiek neergezet door de innemende Agnes Kittelsen.

Meester en slaaf
De subplot in Happy, Happy gaat over de zoontjes van beide koppels. Elisabeth en Sigve hebben een geadopteerd zwart jongetje Noa. Theodor, het blonde, blauwogige zoontje van Kaja en Eirik, laat er vanaf hun eerste ontmoeting geen misverstand over bestaan dat Noa zijn slaaf is. In diverse scènes loopt Noa verplicht dingen rond te sjouwen, terwijl Theodor niet schroomt om Noa soms een pak rammel te geven. Het gegeven van meester en dienaar heeft waarschijnlijk als doel te tonen hoe in relaties de ene helft vaak meer macht heeft dan de andere, maar helaas verpesten enkele fragmenten het lichtvoetige karakter van de film.

De intermezzo’s van een barbershopkwartet zijn kennelijk luchtig bedoeld, feitelijk beroven ze het verhaal van zijn dramatische dynamiek en zijn ze overbodig. Debuutregisseur Anne Sewitsky had de onderlinge lotgevallen van twee koppels best in één uur speeltijd kunnen stoppen. Die tijd is voldoende om aan te tonen hoe nutteloos het is om je eigen relatie te vergelijken met die van een ander stel.