De couturier en zijn muze

Hubert de Givenchy, 1960. Foto, Robert Doisneau; courtesy Hubert de Givenchy.

Andere accenten

Bijna gelijk bij binnenkomst word je meegesleept in wat wel een betoverende wereld lijkt. Je valt van de ene verbazing in de andere. Wat een prachtige ontwerpen, originaliteit, kleurgevoel en perfectie, maar tegelijkertijd ook ingetogenheid. Niets is schreeuwerig, maar gemaakt met een liefdevolle toewijding die direct opvalt. Wat een groot talent is De Givenchy!

De tentoonstelling is samengesteld met voornamelijk kleding die Hepburn heeft gedragen. Hij ontwierp haar dagelijkse kleding met eenvoud en perfectie; haar avondkleding stijlvol, met aparte stoffen, maar nooit bombastisch. Ook ontwierp hij de kleding die zij nodig had voor haar filmrollen. De tentoonstelling laat daarnaast kleding zien die De Givenchy ontwierp voor Jackie Kennedy, de gravin van Windsor en prinses Grace van Monaco, maar ook ontwerpen voor minder bekende personen.

De bezoeker kan zich niet alleen vergapen aan de prachtige kleding, maar ook aan kledingaccessoires, schetsen, tekeningen, foto’s en filmfragmenten. De Givenchy hielp niet alleen met de inrichting van de tentoonstelling, hij assisteerde ook met het maken van de foto’s voor de (prachtige) catalogus.

Hubert de Givenchy, ensemble, najaar 1960, gedragen door Audrey Hepburn in ‘Breakfast at Tiffany’s’ (1961). Collectie Gemeentemuseum Den Haag).

Filmster en stijlicoon

In 1951 had Hepburn een belangrijke bijrol in de film Monte Carlo Baby. Daar werd ze ontdekt door de Franse schrijfster Colette (1873-1954). De schrijfster gaf haar de titelrol in de Broadwayversie van haar novelle Gigi, die Hepburn een Theatre World Award opleverde. Daarna nam haar filmcarrière een definitieve start. In 1952 kocht ze met het geld dat ze had verdiend met de film Roman Holiday een mantel bij het net geopende Maison Givenchy in Parijs.

De eerste officiële ontmoeting tussen de twee vond plaats in 1953 in hetzelfde ‘Maison’. Hepburn was toen vierentwintig en De Givenchy zesentwintig. Bij hem koos zij haar garderobe voor de film Sabrina (1954). De Givenchy zou met deze ontwerpen een Oscar winnen. Na deze film liet Hepburn in een contract vastleggen dat De Givenchy de kleding voor al haar toekomstige films zou gaan maken. Hij maakte van haar in 1961 een stijlicoon door voor haar film Breakfast at Tiffany’s een Little black dress te ontwerpen. Nog steeds een ‘onmisbaar’ item in de kledingkast van veel vrouwen. De samenwerking met betrekking tot de filmkleding van Audrey duurde tot het eind van de jaren 80.

Audrey Hepburn en Hubert de Givenchy in Parijs, 1982. Foto Jacques Scandelari; Courtesy Hubert de Givenchy.

Vriendschap

Het feit dat de vriendschap tussen deze twee talenten zo lang duurde en zo bijzonder was, kwam doordat ze zich vanaf het eerste moment tot elkaar aangetrokken voelden. Zij, omdat ze gefascineerd was door het imago dat hij haar kon geven. Hij, omdat zij een geweldige uitstraling had, zowel uiterlijk als innerlijk. Ze konden goed samenwerken en hadden een band met elkaar als die van broer en zus. Ook buiten de filmwereld was Audrey ambassadrice van de ontwerpen van De Givenchy. Hij ontwierp haar avondkleding, bruidsjurken en de jurk die zij droeg bij de doop van haar zoon Sean.

UNICEF

In 1988 werd Hepburn ambassadrice voor UNICEF. Zelf had ze tijdens de Tweede Wereldoorlog de Hongerwinter in Arnhem meegemaakt. Dus buiten het feit dat ze wilde meehelpen de wereld voor kinderen van een betere toekomst te voorzien, wist ze waar ze over sprak. In de vier jaar van haar ambassadeurschap reisde ze naar veel wereldlanden, ook toen ze al gediagnosticeerd was met darmkanker. Ze stierf aan deze ziekte in 1993, op vierenzestigjarige leeftijd.