Verpletterende pijnlijkheid met ongekende humor

Caleb en Camille Fang zijn twee kunstenaars die zich sinds de jaren zeventig ophouden aan de rand van de culturele wereld. Hun performancekunst is hoogst opmerkelijk. Het doel is om het onwetende publiek situaties voor te schotelen die hun wereldbeeld voor een paar minuten ondersteboven gooit. Het gaat om de authenticiteit van de momenten. Het enige dat de performers doen is een situatie opzetten; wat er vervolgens gebeurt door interactie van het publiek met het kunstwerk ligt buiten hun invloed. Al worden er dan misschien een paar klappen uitgedeeld, het levert heel geslaagde kunst op.

Performancekunst met kinderen

Voeg aan de familie Fang nog twee koters toe, kind A en B. Annie en Buster worden vrolijk gebruikt in alle performances van de Fangs. Dat de kinderen daardoor een nogal beschadigd beeld krijgen van de realiteit is iets wat niet eens opvalt totdat ze ouder zijn. De volwassen Annie is een actrice die na haar eerste succesfilm een neerwaartse vrije val maakt. De nieuwe film waar ze in speelt krijgt vooral aandacht omdat naaktfoto’s van haar op de set over het internet verspreid worden. Ze ontvlucht de schandalen en duikt onder in het ouderlijk huis. Ook Buster is inmiddels terug onder de vleugels van vader en moeder Fang. Als magazinereporter krijgt hij een bizar ongeluk en hij kan niet anders dan zijn ouders om hulp vragen.

Kevin Wilson schreef een ongekend humoristische debuutroman die van begin tot eind onvoorspelbaar blijft. Kunstenaars en kunstliefhebbers kunnen zich onderdompelen in de verschrikkelijke maar heerlijke performances van de familie Fang die het ene winkelcentrum na het andere op z’n kop zetten. Twee ouders die opgesloten zitten in hun eigen kunst en hun kinderen als project zien. De nonchalante toon van het boek versterkt het absurdisme dat de schrijver zijn publiek voorschotelt.

Onschuld in krankzinnige kunst

Wilson maakt briljant gebruik van A en B als sterperformers in de meest krankzinnige shows die hij voor de Fangs heeft bedacht. Als onschuldig ogende kinderen kunnen zij de voorbijgangers nog het beste bespelen, door bijvoorbeeld als inzamelingsactie voor hun hond een extreem vals concert te geven. Als omstanders blijven luisteren roept pa Fang vanuit het publiek dat hun muziek vals is. Niet verwonderlijk dat chaos volgt onder het publiek.

Dat de schrijver deze onmogelijke thuissituatie geloofwaardig weet te combineren met een thrillerelement waarin de ouders zoekraken bewijst de grote behendigheid van Wilson. De kinderen wacht bij thuiskomst het magnum opus van de ouders. Grote offers van de Fangs waren nooit een uitzondering, maar de grenzen tussen werkelijkheid en kunst vervagen nu volledig. Het verhaal zuigt de lezer mee in een spoor van diepe menselijke pijnlijkheid die met zeer grote positiviteit wordt gebracht. Wilsons schets van de wereld van de familie Fang is verbazingwekkend in zijn vindingrijkheid en onbenullige situaties waarvan je hard in lachen uitbarst.