Ineenstortende torens en ineenstortende huwelijken

Centraal in deze roman staan Luke McCravock, een vrijwillig werkloze miljonair en Corrine Calloway, huismoeder en scenarioschrijver. In eerste instantie lopen hun levens, waarin we binnenvallen op de avond voor de aanslag, langs elkaar heen. Hun eerste ontmoeting is op 12 september wanneer Luke, die op de ochtend van de elfde een meeting zou hebben in het WTC, volkomen bestoft en uitgeput uit het rampgebied komt lopen en hij Corrine ontmoet, in wie hij eerst een engel ziet. Nadat zij hem weer op de been heeft geholpen komen ze elkaar vervolgens tegen als vrijwilliger in een tijdelijke kantine voor reddingswerkers op steenworp afstand van Ground Zero. Luke en Corrine raken verwikkeld in een affaire die deels veroorzaakt wordt door hun eigen huwelijksproblemen. Het verdere verloop van de roman is voornamelijk een relaas van hoe de beide geliefden tot het maken van een keuze komen om al dan niet met hun echtelieden te breken en samen een nieuw leven aan te gaan. Of dat daadwerkelijk gebeurt blijft lange tijd in het midden, maar de ontknoping druist niet geheel tegen de verwachtingen in.

De aanslag

Door de plaatsing van Het goede leven in het ‘9/11-gebeuren’ geeft McInerney een bepaald gewicht aan de roman. Als je bijvoorbeeld kijkt naar Extreem luid en ongelooflijk dichtbij van Jonathan Safran Foer, een roman die gaat over hoe een kind omgaat met het verlies van zijn vader bij deze aanslag, verwacht je een zware nadruk op het leed van de overlevenden. Daar is echter weinig sprake van in Het goede leven. Hoewel beide hoofdrolspelers een goede vriend hebben verloren (Luke zelfs zijn beste vriend) komt het verdriet daarover niet sterk naar voren. De aanslagen zijn toch voornamelijk een aanleiding voor de ontmoeting tussen Luke en Corrine, en een achtergrond voor het ontstaan van hun relatie.

Sociale impact

Niet de emotionele, maar de sociale impact van de ramp is dan ook het belangrijkste onderwerp van het boek. De mensen in Het goede leven leiden een royaal bestaan met sjieke feestjes, dure wijn en een derde huis op Nantucket. De yuppen van de jaren ’80 hebben kinderen gekregen en hebben alles wat ze willen. Behalve vrijheid. En dat is juist hetgeen dat Luke McCravock uit zichzelf heeft gezocht door zijn baan op te zeggen, en waar hij nu door zijn omgeving, en met name door zijn vrouw, vreemd op wordt aangekeken. De huwelijkse ellende die komt bovendrijven wordt niet veroorzaakt door de ramp, maar heeft er alleen een duwtje in de ‘goede’ richting door gekregen. De vrijheid van Luke is echter aantrekkelijk voor de aan huis en haard gebonden Corrine, hoewel ze die uiteindelijk niet zelf zal najagen.

McInerney heeft zich met dit nieuwe boek min of meer afgescheiden van de Brat Pack van yuppen-auteurs uit de jaren 80, net als collega Brat Pack-auteur Brett Easton Ellis vorig jaar deed met Lunar Park. In dezelfde setting blijken dezelfde mensen op latere leeftijd een heel ander leven te leiden. Helaas is dat leven minder interessant om over te lezen dan de levens in Bright Lights, Big City. Het goede leven is daardoor, hoewel het zeker goed geschreven is, lang niet altijd even boeiend, zeker tegen het eind aan, wanneer uitgebreid kond wordt gedaan van de overwegingen van de beide geliefden om al dan niet met elkaar verder te gaan. Vooral in de beleving van Corrine schiet deze roman net wat tekort. Een ander zwak punt is het tijdsgebruik. De verschillende verhaaldelen mogen dan met jaargetijden zijn aangeduid, het tijdsverloop blijft erg onduidelijk. Het ene moment is het 12 september, het andere moment half november. Hoewel Het goede leven vaak heel onderhoudend is en de thematiek op zich interessant kan zijn, voedt het boek de sensatiezucht over 9/11 onvoldoende (hoe voelde het nou écht in de dagen er na?) en heeft het net een beetje te veel slome, negentiende eeuws aandoende romantiek.