Op de brandstapel

De pers was lovend over Spoorloos (2010), het vorige boek van Jane Casey. Dat maakt dat er van Brandbaar veel wordt verwacht. Casey maakt dat deels waar, maar soms lijkt ze te veel te willen in haar boek, waardoor niet helemaal duidelijk is wat het onderwerp van Brandbaar is.

Het verleden ontrafeld
Op het moment dat het verbrandde lichaam van Rebecca Haworth gevonden wordt, heeft rechercheur Maeve Kerrigan twijfels. Kleine details wijzen er volgens haar op dat Rebecca niet het laatste slachtoffer van de vuurmoordenaar kan zijn. Maar waar zijn de concrete bewijzen die dat ondersteunen? Haar chef geeft Maeve de opdracht het verleden van Rebecca uit te pluizen en daar aanwijzingen te vinden voor haar doodsoorzaak. Samen met een collega begeeft ze zich naar het huis van Rebecca waar ze diens beste vriendin, Louise North, tegen het lijf loopt.

Vanaf dat moment ontrafelt Meave het verleden van Rebecca en vindt ze steeds meer details die elkaar tegen lijken te spreken, waaronder de rol van Louise in Rebecca’s leven. Is Louise wel wie ze zegt te zijn? Ook Casey lijkt zichzelf vanaf dat moment tegen te gaan spreken, want waar de lezer in eerste instantie denkt dat dit een thriller is over het ontmaskeren van een seriemoordenaar die zijn slachtoffers in brand steekt, blijkt nu dat het gaat om een specifieke zaak; die van Rebecca.

Vuur eindelijk gedoofd

Maeve doet haar uiterste best om de verantwoordelijke voor Rebecca’s dood te vinden. Daarbij stuit ze op duistere affaires uit het verleden, die niet alleen met Rebecca te maken lijken te hebben, maar waarin ook Louise steeds weer opduikt. Meave’s twijfels lijken gegrond en ze wordt steeds meer gesterkt in haar overtuiging dat Rebecca door iemand anders om het leven is gebracht. Helaas is ze alleen in die overtuiging en ze zoekt steun bij haar collega Rob Langton, de enige die ze enigszins vertrouwt op een bureau vol met seksistische mannen.

Ook daar beschrijft Casey niets nieuws: wederom staat er een vrouw in de spotlight die zichzelf keer op keer moet bewijzen. Het enige wat de auteur doet is dat aandikken door dialogen te schrijven die vooral sarcastisch van aard zijn en waar de lezer op de helft van het boek wel klaar mee is. Uiteindelijk zorgt een doorbraak in de vuurmoordenaar-zaak ervoor dat er naar Maeve geluisterd wordt. Bijna alsof Casey vergeten is dat die zaak ook nog opgelost moet worden, beschrijft ze een politie surveillance die misplaatst lijkt te zijn en die als bij onlogisch toeval tot de oplossing van de zaak leidt. 

Vuurmoordenaar als cover gebruikt
Hoewel Casey er prima in slaagt om de nieuwsgierigheid van de lezer vast te houden, is ze niet in staat om de twee zaken in het boek evenveel aandacht te geven. De zaak rond de vuurmoordenaar lijkt vooral bedacht te zijn om als cover voor de dood van Rebecca te fungeren. Dat blijkt ook wel als duidelijk wordt dat de auteur amper de tijd neemt het motief van de vuurmoordenaar uit te werken en zowat de belangrijkste regel voor een thriller in de wind slaat; de moordenaar wordt altijd in het begin van het boek geïntroduceerd. Dat werkt wel in het voordeel van Casey omdat ze daarmee de klassieke thriller op een andere manier aanpakt, maar de late introductie van de moordenaar zorgt er ook voor dat de vuurmoordenaar-zaak nog verder van de lezer af komt te staan.

Casey laat Meave op strakke wijze de bewijzen verzamelen die Rebecca’s moordenaar achter slot en grendel moeten krijgen. Helaas is dat niet voldoende om de verwachtingen omtrent Brandbaar waar te maken. De vele sarcastische dialogen en de voorspelbare wendingen in de relaties tussen de personages maken dat de karakters niet meer dan karakters zijn. Kerrigan is de zoveelste rechercheur wiens leven alleen in het teken van haar werk staat en voor wie dat extra zwaar is, omdat ze een vrouw is.

In essentie al vele keren geschreven
Het is jammer dat Casey een op zich goed bedacht verhaal, waarbij de moordenaar van Rebecca langzaam maar zeker onthuld wordt, gevuld heeft met nietszeggende personages en een extra, nutteloos verhaal. Misschien was het beter geweest als de auteur ervoor had gekozen het boek alleen om de dood van Rebecca te laten draaien, zeker omdat dat het sterke punt is van het boek. Conclusie: Brandbaar is een prima thriller om in de zon op het strand te lezen, maar een voorspelbaar boek dat in essentie al vele keren eerder is geschreven.