De autobiografische puberteit voorbij
Pindakaas, het tweede autobiografische album van Gerrie Hondius, mag een ijkpunt worden genoemd in het genre. Op geraffineerde en stilistisch superieure wijze wordt het leven van de auteur in beeld gebracht. Dat zij zichzelf net zo min spaart als haar omgeving maakt het album nog boeiender. Zo zijn we getuige van haar relatieproblemen en de dood van haar moeder. Vooral de laatstgenoemde gebeurtenis is stijlvol en ingetogen, hetgeen respect verdient. Het is verbazingwekkend hoe Gerrie Hondius hier de juiste afstand heeft weten te bewaren. Hierdoor wordt het nergens plat en banaal. Werd er in het debuutalbum Als je je niks verbeeldt, dan ben je niks hinderlijk van de hak op de tak gesprongen met veelal nietszeggende passages, inmiddels heeft Gerrie Hondius zich ontwikkeld tot een boeiende verhalenvertelster met een eigen stemgeluid.
~
De tekenstijl die gehanteerd wordt, lijkt nauwelijks te zijn veranderd sinds het eerste album. Met ogenschijnlijke souplesse schetst Gerrie Hondius de personages die haar wereld bevolken. Hierdoor oogt het nog meer als een dagboek, wat de authenticiteit van haar werk ten goede komt. Het is haar eveneens gelukt dit alles op een integere wijze vorm te geven, waardoor het een eerbetoon lijkt aan de mensen die haar omringen. Ze komen tot leven, nestelen zich in het hoofd van de argeloze lezer die ze al snel een plaatsje gunt in zijn hart.
Duizelt
~
Dat Gerrie Hondius tevens gezegend is met een flinke portie humor en zelfspot, wordt al snel duidelijk. Maar ook hier overheerst de subtiliteit: het wordt nooit cartoonesk. Zelfs niet als in een hilarische passage de ‘grand old lady’ van de talkshow Oprah Winfrey te kakken wordt gezet. Zoals eerder gezegd spaart zij ook zichzelf niet. Dat dit regelmatig tot confronterende situaties leidt, verschaft het album nog meer diepte en zeggingskracht.
Puberteit
Het heeft er alle schijn van dat de ontwikkeling van de autobiografische strip in een rustiger vaarwater is gekomen. De puberteit lijkt voorbij. Even leek het erop dat het genre zou bezwijken onder de lovende druk van de pers. Misplaatste termen als kunst en literatuur deden geforceerd aan en klonken als wanhoopskreten uit de mond van het zichzelf minachtende stripwereldje.
Gerrie Hondius bewijst echter dat ze sterk in haar schoenen staat en bij machte is haar eigen plan te trekken. En met succes.
Shamsher Ali Khan Niazi via Pixabay 
