Onafgemaakte kunst

Kunstenaar of ondernemer? Mees Blaeu kan niet kiezen, dus besluit hij beide te worden. Hij opent een galerie waarin hij kunst verkoopt die nog niet af is. De klant koopt een leeg doek en een kunstenaar, om vervolgens aanwezig te zijn bij het ontstaan van de kunst. Daarnaast is de klant in zekere mate degene die bepaald wat er op het doek verschijnt. Maar slaat dit aan? En is zo’n galerie over tien jaar nog steeds bekend? Ebele Wybenga werkt het uit in Galerie onvolmaakt.

Galerie onvolmaakt is het debuut van Ebele Wybenga (1987). Toch is dit niet het eerste werk van zijn hand: vanaf zijn zestiende schreef hij over imago, merken en reclame voor online jongerenmagazine Spunk. Op dit moment schrijft hij voor de glossy Bright, is columnist voor het reclamevakblad Adformatie en studeert hij rechten in Amsterdam.

Onvolmaakt

Wybenga is vanuit een fantastisch idee begonnen met schrijven; het idee van een galerie die onvolmaakte kunst verkoopt, is zo gek nog niet en zou best eens in werkelijkheid gerealiseerd kunnen worden. Maar met een goed idee heb je nog geen goed boek. Wybenga schrijft absoluut niet vervelend, zijn stijl is zelfs aangenaam te noemen, maar waar zijn idee origineel is, is zijn schrijfstijl dat niet.

Net als de kunst die Mees in Galerie onvolmaakt wil verkopen, is zijn stijl nog niet helemaal af. Het mist eigen metaforen en vergelijkingen. Er wordt enkel voor standaard stijlfiguren gekozen en de personages in het boek zijn niet erg opvallend, terwijl het idee van onvolmaakte kunst dat juist wel is. Het evenwicht is daardoor niet helemaal eerlijk verdeeld, want waar Wybenga’s idee van de bladzijdes spat, zijn de personages die hij creëert een samenraapsel van alle personages die al eens geschreven zijn. Het boek gaat over jongeren en is voor jongeren, maar dat laatste valt amper uit het verhaal te halen. Daarvoor mist het teveel elementen: geen spannende seks, geen uit de hand gelopen avondjes uit, geen overmatig alcoholgebruik en dialogen die het taalgebruik van jonge mensen missen.

Dit gebrek aan een eigen stijl neemt echter niet weg dat Galerie onvolmaakt fijn om te lezen en makkelijk te volgen is. Het boek biedt een prima kans om je rustig terug te trekken en je even over te geven aan de woorden van de schrijver. Wybenga bezit zeker potentieel om verder te groeien in het schrijversvak, dus wie weet wat we nog van hem horen na dit debuut.