Jonge goden, vrouwen met jurken

Jaarlijks organiseert DichtSlamRap te Boxtel een poetry slam die gepaard gaat met een posterontwerpwedstrijd. Ook bij deze negende editie belanden alle meedingende dichters de bundel. De poster siert de omslag. Bovendien staan in de bundel een vijftal kunstwerken die op de gedichten zijn geïnspireerd.

Posterontwerp van Adrie Stanziani

Slamgedichten

DichtSlamRap 2012 is op te vatten als een bloemlezing. Om aan de slam en de bundel te kunnen deelnemen zonden de dichters twee ongepubliceerde gedichten in. De jury van dit prachtige initiatief bestaat uit dadadichter ACG Vianen, dichter/performer Maarten Gulden en organisator/journalist Marcel Linssen. Van light verse tot geëngageerde occupypoëzie, de ingezonden gedichten voldoen allemaal aan een gedegen interne consistentie.

Anders dan de meeste bloemlezingen zijn in DichtSlamRap 2012 voornamelijk slamdichters opgenomen. Dat maakt dat je van kaft tot kaft rijp, maar vooral veel groen tegenkomt. Bekendere namen als Ellen Deckwitz en Arnoud Rigter staan tussen dichters die men vooral uit de ‘scene’ kent, zoals Ellen Vedder, Saskia van den Heuvel en Nadine Ancher. Bovendien kom je onbekend talent tegen, zoals de veelbelovende Nic Castle:

Dag, Straat, Zonlicht

Rokend en rouwend liep ik je omver.
Zwart op zwart en ogen felblauw. Ik riep nog:
kijk naar me!, maar als een figurant onder
eigen regie keek je ergens zonder mij, en

ik liep je omver. Viel er toen zelf achteraan.

Ik kneep mijn ogen veilig voor het felle geel,
hoorde een vloek. Mompelde iets betekenisloos.

Je kwam
als silhouet

in mijn gezichtsveld overeind. Loop maar door,
zei ik. Je boog voorover, pulkte met
grote, iets te ruwe vingers, een peuk
uit mijn haar. Toen liep je weg.

Posterontwerp van Lianne van Tartwijk

Maar ook internationaal

Dat een goed deel van de 35 dichters nog wat nat achter de oren is, maakt dat je soms sleetse beelden en taalgebruik tegenkomt. De Eindhovenaar Willem Adelaar, die even mager ‘praat’ als Jan Arends (!), glijdt uit met een aantal zeer symbolische rozen. Elders in de bundel komt iemand niet weg met het woord ‘harteklop’. Wellicht dat zulke gemeenplaatsen op de slampodia overeind blijven, op papier lukt dat niet. Geforceerd is ook de bijdrage van de winnaar van de DichtSlamRap 2011, Philip Meersman. De op de podia bij vlagen pathetische, maar overweldigende voordrachtskunstenaar bracht een sterretje in, een klein kruis en een met een stift geplaatste rode veeg. De gezochte verwijzing naar een werk van de Russische minimalistische dichter Vasilisk Gnedov is een anachronisme dat visueel-inhoudelijk geen dialoog aangaat met de hedendaagse (figuratieve) poëzie.

Net als DichtSlamRap 2011 staat in de bundel van 2012 een bijdrage van de Zuid-Afrikaanse Floris Brown. Internationaal wordt het ook bij Hanneke van Eijken. Met haar gedicht trotseert ze de tijdsgeest en bezingt Europa. Door gedichten als deze in de bloemlezing op te nemen, positioneert DichtSlamRap zich, gewild of ongewild, ten faveure van tolerantie. De wraak van goden is van alle tijden.

Op de rug van een stier

Iemand zei dat Europa niets meer is
dan een grillige vlek op een wereldkaart
zonder te beseffen dat de wraak van goden
van alle tijden is

dat Europa vele metamorfoses kent
zij is een eiland in de Indische oceaan
een maan bij Jupiter
zevenentwintig landen die als koorddansers
in evenwicht
proberen te blijven
er leven godenkinderen die vergeten zijn
wie hun vader is

Europa is een vrouw met een kast vol jurken
ze houdt er niet van om een vlek genoemd te worden
over wraak van goden en vrouwen
met jurken
kun je beter niet lichtzinnig doen.