Virtuele romantiek

Wanneer Emmi probeert een abonnement op een tijdschrift op te zeggen en daarbij het verkeerde e-mailadres gebruikt, komt ze in contact met Leo. Er onstaat een mailwisseling die steeds frequenter en intenser wordt. In het echte leven heeft Emmi echter een man en twee stiefkinderen en is Leo bezig de brokstukken van een vorige relatie op te ruimen. Niet de ideale omstandigheden voor een romance. Toch zoeken ze elkaar op, avond na avond. Als de zon ondergaat en de rest van de familie in bed ligt, kruipen ze achter hun pc met een glas wijn.

Lastig

Het zijn niet alleen zoetgevooisde woorden die ze elkaar schrijven. Integendeel, vooral Emmi legt Leo het vuur na aan de schenen met lastige vragen. En juist dat lijkt hen zo in elkaar aan te trekken: vragen die ze zichzelf misschien niet durven te stellen en zaken die te lastig zijn om met hun vrienden of partner te bespreken, kunnen ze ter sprake brengen bij die onbekende aan de andere kant van het scherm.

Het fantaseren over een mogelijke ontmoeting blijft niet uit en regelmatig doen ze een poging om af te spreken of verzinnen ze constructies om elkaar beter te leren kennen. Hierin gaan ze behoorlijk ver. Zo stuurt Emmi haar vriendin op Leo af als koppelpoging, maar ook uit nieuwsgierigheid.

Dat leidt meteen naar het minpunt van het boek: zodra er andere personages bij komen, wordt het verhaal wat gekunsteld en ongeloofwaardig. Alsof de intimiteit tussen Emmi en Leo verbroken wordt. Als lezer wil je niet dat er meer is buiten hun ‘rendez-voustjes’ met rode wijn en zeker niet dat derden ze daarbij storen.

Innerlijke strijd

Gelukkig komen er van die rendez-voustjes steeds weer meer, de mails worden naarmate ze elkaar langer kennen intenser, eerlijker en poëtischer. Van beide kanten zijn er pogingen te stoppen met hun contact omdat het te ingewikkeld is of tot niets leidt, maar iedere keer laait de liefde weer op. Het is knap hoe Glattauer de innerlijke strijd beschrijft die zich in hun hoofden afspeelt.

Beste Emmi, ik schrijf je alleen om je te laten weten dat het niet zo is dat ik je niet meer schrijf. Als ik weer zover ben dat ik weet wat ik je zou kunnen schrijven dan doe ik dat meteen. Ik ben op dit moment bezig met het bijeenrapen van de schizofrene brokstukjes waarin in de afgelopen dagen uiteen ben gevallen. Zodra ik de stukjes weer bij elkaar heb, laat ik van me horen.
Emmi, je blijft maar door mijn hoofd spoken. Ik mis je. Ik verlang naar je. Ik lees je e-mails een paar keer per dag. Leo.

Als lezer word je steeds nieuwsgieriger naar de afloop: zullen ze elkaar gaan ontmoeten en zullen de gevoelens ook in het echte leven zo heftig zijn? Glattauer houdt het tot de laatste bladzijde van Goed tegen noordenwind spannend.