Bubbels

Scenarioschrijver Anton Damen vergast ons op een onvervalst horrorsprookje. We maken kennis met de 8-jarige jongen Robert Farrell. Aan het begin van het verhaal staat hij op het punt om samen met zijn vriendjes Halloween te vieren. Bizar genoeg is zijn levensloop echter verbonden met die van een godsdienstwaanzinnige oude vrouw. Dat dit verhaal niet zonder bloedvergieten zal eindigen, mag de lezer niet verbazen.

Frisdrank

Toch is het meer dan alleen een bizar horrorverhaal. Het is ook een parabel. Een symbolisch verhaal over het opgroeien van een kind. Een levensfase vol vreugde, verdriet, twijfel en angst. Tevens is daar het broze onbegrip tussen kind en volwassene (‘Het zijn bellen, geen bubbels…’). Het zijn immers de volwassenen die via de overlevering de meest afschuwwekkende creaturen tot leven wekken.

Zo maken we kennis met het bellenvrouwtje. Dit schrikwekkende personage zorgt voor de bellen in de frisdranken. Elke bel wordt gevormd door een lelijk woord, uitgesproken door deze sadistische kinderhater. Het is dan ook geen wonder dat deze bellen gemeen prikken in de onschuldige kindermond.

Door al deze verhalen verandert de wereld van een kind al gauw in een naargeestig sprookjesbos. Waar alle wegen naar hetzelfde punt leiden. In dit geval het huisje van het schizofrene oudje. Al tijden wacht ze tevergeefs op een teken van de almachtige aan het kruis. Walgend van de hedendaagse decadentie en vulgariteit, smeekt ze het opperwezen haar aan te stellen als Zijn engel der wrake. Kwaad dient men immers met kwaad te vergelden. Haar gebeden worden uiteindelijk verhoord. De scènes waarin dit personage opduikt vormen het beste deel van het album. Hier wordt de spanning opgebouwd die aan het eind haar gruwelijke climax beleeft.

Zonden

De kinderlijke onschuld wordt aan het eind geofferd aan de volwassen waanzin. Dat een kind wordt uitverkoren te boeten voor de zonden van de mensheid, is een mooi gegeven. Ziehier, het lot van de jeugd in beeld gebracht. Onbegrepen, gehaat, verguisd, verminkt, geofferd maar tegelijkertijd innig aanbeden.

Marq van Broekhoven en Anton Damen hebben een boeiend verhaal te vertellen. Een verhaal dat uit meerdere lagen bestaat en aldus op verschillende manieren kan worden gelezen. Je kunt het zien als een bloedstollend horrorsprookje. Interessanter is het om het te beschouwen als een allegorie. Een symbolisch werkje over de waanzin van ons tijdsgewricht en de gespannen verhouding tussen jeugd en volwassenheid. In beide gevallen is ‘Bubbels’ het zeker waard om aandachtig gelezen en bekeken te worden.

Meer strips vind je op