Muziek / Album

Prominent aanwezig

recensie: Smiling At The Claptrap Circuses

Tot een paar jaar geleden hield ik wekelijks de concertagenda van 8WEEKLY bij. Uit het aanbod van alle concerten gehouden in Nederland (en op een duur zelfs België) selecteerde ik de bands waarin ik zelf geïnteresseerd was. De League of XO Gentlemen zat daar standaard bij. Ik had geen idee hoe het klonk, maar verwachtte veel van dit nieuwe project van Rudeboy, die toen net bij de Urban Dance Squad en Junkie XL weg was. Het bleef na een actief begin echter lange tijd angstvallig stil rond de groep, maar nu is de debuutplaat Smiling At The Claptrap Circuses uit.

~

Gewend aan de oneindige haast en bewijsdrang in de muziekindustrie, verwachtte ik dat de League snel met een album zou komen. Niets was echter minder waar; de band nam de tijd om zich te ontwikkelen en op elkaar ingespeeld te raken. Op het eerste nummer van de plaat neemt de League ook meteen scherp afstand van de opgelegde prestatiedrang van gemaakte bands, gemaakte hits en gemaakte personages:

Oh how you love a marketing product
thash television quiets toddlers through commercials for grown ups
conventional thoughts cheep enough to get the masses caught
[…]
hip hop rythm blues slob safe as a sit com
mass brain follows hollow as the sound of the bassdrum

De League is origineel, echt en oprecht. Of pretendeert dat tenminste te zijn. De biografie van de band belooft zelfs ‘discjock-agressie op peil, met gelukkig een gebrek aan het DJ Tiësto-gehalte’. Muziek voor de massa en bijbehorende marketingproducten worden verfoeid, maar ondertussen is de League er zelf ook niet vies van zich een handig en opvallend imago aan te meten. Zowel op de internetpagina als in het cd-boekje wordt van de bandleden alleen het silhouet afgebeeld; de persoon is niet belangrijk, het gaat alleen om de muziek, blablabla.
Tegelijkertijd meldt de band echter trots op diezelfde internetpagina dat de singel The Big Copout al op de Box en MTV wordt gedraaid en hoog staat in een Kink

~

FM-lijstje. Het gaat dus niet puur om het maken van muziek; de League is er trots op door de massa opgepikt te worden.

Dat de plaat opgepikt wordt, mag overigens geen verbazing heten. Alle nummers steken erg goed in elkaar: de genoemde disjock-agressie wordt aangevuld met lekkere gitaarpartijen en Rudeboy wisselt raps af met schreeuwpartijen, welke weer worden gevolgd door degelijke samenzang. Alle muzikale en vocale mogelijkheden worden op de plaat opgezocht. Zo wordt in het rocknummer Icarus’ Revenge het refrein rytmisch hortend stotende meerstemmigheid gezongen, terwijl Rudeboy zijn tekst er soms uitschreeuwt, maar soms ook met vervormde stem zingt. Het volgende Mocked At Minstrels en Blindfolders To The World zijn weer veel meer op oude rap gebaseerd en een nummer als Pay Your Dues lijkt in de combinatie van rock en rap bij vlagen op de Beastie Boys.

~

Erg toegankelijk of hitgevoelig is het allemaal niet, maar de League kan zeker een prominente plaats in de Nederlandse muziekwereld gaan innemen. Als winaar van een Essent Award staan ze zaterdag 10 januari in ieder geval alvast op het Noorderslag festival (www.noorderslag.nl) in Groningen.

Link:

www.leagueofxogentlemen.com