King Kong

Terecht koos Jackson ervoor het verhaal te situeren in hetzelfde jaar dat het origineel uitkwam – 1933. Ann Darrow (Naomi Watts) is een mooie maar werkloze actrice en Carl Denham (Jack Black) een arrogante maar wanhopige regisseur. Per toeval treffen de twee elkaar en voor ze het weet zit Ann op een boot naar Skull Island, het mysterieuze oord waar Denham zijn film wil opnemen. En daar treffen ze ‘het achtste wereldwonder’: King Kong.

Te riskant

Als kind zag Jackson King Kong op tv en hij wist het: ik wil films maken. Na onder andere Bad Taste (1987), Braindead (1992) en Heavenly Creatures (1994) wilde hij zijn lievelingsfilm in 1996 al nieuw leven inblazen, maar toen vonden studio’s het nog een te riskante investering. Na het succes van de The Lord of the Rings-trilogie stonden ze in de rij.

King Kong leeft

Jackson gooit het met zijn versie van King Kong vooral op gevoel. Nooit eerder werd de tragedie achter deze Beauty and the Beast zo duidelijk. King Kong is dapper en grappig, maar ook eenzaam. Je kunt de mega-aap dan ook niet eens haten als hij het grootste deel van de personages uitmoordt. Dat is niet in de laatste plaats te danken aan de fantastische CGI waarmee het monster tot leven is gewekt. Net als bij Gollum was het acteur Andy Serkis die in de digitale huid van het computergestuurde personage kroop. En het resultaat mag er weer zijn: King Kong leeft.

Bonte verzameling

Jackson ziet blijkbaar iets in mensen dat anderen missen. Althans, dat zou je zeggen bij het zien van de cast. Zo neemt niemand minder dan druktemaker Jack Black de rol van Carl Denham op zich. Wonderlijk genoeg weet hij zich in te houden en brengt hij het er goed van af. Verder zien we onder andere Colin Hanks, Jamie ‘Billy Elliot’ Bell en Kyle Chandler. Deze laatste, vooral bekend van de televisieserie Early Edition, zet een verrassend leuke rol neer als zelfingenomen acteur Bruce Baxter. Met Naomi Watts en Adrien Brody erbij kun je wel spreken van een bonte cast.

Spektakel

In het begin zijn de dialogen misschien wat houterig en de personages bijna karikaturen, maar als de groep eenmaal op weg is naar Skull Island en de actie losbarst laat Jackson maar weer eens zien wat hij waard is. Dinosauriërs, enorme insecten en kwaadaardige inboorlingen – King Kong heeft het allemaal. De actie en de special effects zijn overweldigend, maar zeker niet verstikkend. Met een goede dosis humor en een aantal rustmomenten, waarin meer aandacht wordt gegeven aan het verhaal, weet Jackson een overload te voorkomen. Tegelijkertijd houdt hij de vaart er goed in. De drie uur die het spektakel duurt vliegt dan ook om.

Van de fantastische landschappen en wezens op Skull Island tot het New York van de jaren dertig: Jackson roept ze op spectaculaire wijze tot leven. Sommige scènes zijn bijna precies hetzelfde als in het origineel, maar Jackson slaagt er in een eigen draai aan het verhaal te geven. Meer aandacht voor de personages, meer aandacht voor de aap. Hij maakt Kong sympathiek: een eenzaam wild dier dat het slachtoffer wordt van de hebberigheid van de mens. Of dat zo ontroerend is dat je ervan moet huilen… dat mag je zelf bepalen.