Oude gospelsferen herrijzen uit de dood

Gooi alle traditionele Amerikaanse genres bij elkaar en je hebt americana. Adam Arcuragi noemt zijn muziek liever death gospel, maar het zou een mooie boel worden wanneer artiesten zelf de naam voor hun muziek mogen bedenken! De naam death gospel is wel enigszins (voor zo’n 50%) accuraat: dit is het soort muziek dat je verwacht te horen in een stoffig kerkje op het zuidelijke platteland van de Verenigde Staten.

Back to the old… church

Met behulp van zijn vaste begeleiders, The Lupine Chorale Society en producer Duane Lundy wist Arcuragi dit aparte geluid tot stand te brengen. In plaats van alle partijen apart op te nemen, kozen ze ervoor het geluid in de studioruimte op te nemen: alles door elkaar, met elkaar. Zo kom je dus aan dat kerkgeluid. Met krachtige, soulvolle vocalen gaat Arcuragi zijn gemeente voor.

Like A Fire That Consumes All Before It… is het derde album van de uit Georgia afkomstige singer-songwriter. Net als de vorige keer zitten er drie jaar tussen deze plaat en zijn voorganger. Zo bouwt Arcaragi, gezegend met een op die van Eddie Vedder lijkende stem, langzaam aan zijn carrière. De kans is groot dat hij met deze plaat weer een aantal nieuwe luisteraars voor zich zal weten te winnen. Like A Fire That Consumes All Before It… (een zin uit de Ilias van Homerus) telt namelijk een paar van zijn sterkste nummers tot nu toe.

Hits(!) & Misses
De plaat opent luchtig met het gehuil dat niet van zijn Lupine Chorale Society afkomstig is, maar van een paar kinderen. Daarna volgen meteen de drie sterkste nummers van het album. Door de opvallende percussie lijken de gospelinvloeden op ‘Oh I See’ terug te gaan naar de Afrikaanse wortels. ‘Presidents’ Song’ is minder opvallend, maar gedragen door een aanstekelijk banjoriff en een opzwepende tamboerijn eigenlijk minstens zo goed. De ballad ‘You’d Think This Was Easy’ bouwt langzaam op tot een dramatisch hoogtepunt. Misschien geeft de zanger met deze titel te kennen dat hij moeite heeft zijn uitgelaten hartenkreten van de nodige spanning te voorzien, want deze ontbreekt hier en daar nog wel eens.

Wel uitermate geslaagd is het nummer ‘The Well’, waarop de hoop op verlossing krachtig van de daken wordt geschreeuwd. Heel erg gospel, maar ook hitgevoelig, zoals een Kings of Leon-single. Dit zou wel eens het nummer kunnen zijn waarmee Arcuragi een groter publiek bereikt. Het zij Arcuragi gegund, want ook al weet niet ieder nummer op dit album te beklijven, met Like A Fire That Consumes All Before It… heeft hij een onderhoudende death, eh, americana plaat afgeleverd.