IFFR 2012

In het vierde verslag van het IFFR hebben we aandacht voor psychologische horror, de positie van vrouwelijken Israelische militairen, IJslandse criminaliteit en pesten in The Ultimate Pranx Case.

DEEL 1 | DEEL 2 | DEEL 3 | DEEL 4 | DEEL 5 | DEEL 6 | DEEL 7

Inhoud: Kotoko | A Simple Life | Room 514 | The Ultimate Pranx Case | Hail | Black’s Game

Verscheurde innerlijke geest

4.0
The Ultimate Pranx Case — Bright Future
Sylvain Guy & Claude Grégoire • Canada, 2012

Drie jongens halen de ultieme prank uit. Het plan? Medescholiere Dinah wordt door een van de jongens uitgenodigd bij hem thuis. Ondertussen wordt alles vastgelegd op camera’s, die op diverse plaatsen in het huis geïnstalleerd zijn. Beneden in de kelder kijken de andere twee via hun camerasysteem mee en doen verslag van wat er gebeurt. De beelden worden live op internet gestreamd. De avond is voorzien van flauwe wendingen, zoals het presenteren van hapjes met hondenvoer en het herhaaldelijk roepen van het woord penis. Het doel? De genodigde tot waanzin drijven en tegelijkertijd zorgen dat ze het huis niet verlaat.

Wat begint als een flauwe grap, loopt volkomen uit de hand. Dinah blijkt een labiele vrouw die niet tegen het getreiter bestand is. Tussen de jongens onderling ontstaat onenigheid. Twee van hen willen stoppen, maar Alex, die alles bedacht heeft, zet hardnekkig door. De gevolgen blijken desastreus.

En nu zijn daar de originele filmbeelden, die door de politie als bewijsmateriaal zijn onderschept. Met toestemming van de ouders zijn de beelden vrijgegeven en door producenten Sylvain Guy en Claude Grégoire aan elkaar gesmeed tot documentaire. The Ultimate Pranx Case kent zijn première in Rotterdam. Tijdens de Q&A is de grote vraag of de film net als Catfish en Exit Through the Gift Shop gemanipuleerd is. Guy en Grégoire draaien om de vragen heen en verwijzen naar de site van The Ultimate Pranx Case. Ook is er een fonds in het leven geroepen (ook terug te vinden op internet) om pesten een halt toe te roepen. Mockumentary of niet, de boodschap van de film is duidelijk: namelijk het vernederende en vernietigende effect dat pesten kan hebben. Ook al wordt je als publiek wellicht misleid, The Ultimate Pranx Case imponeert en verontrust. Missie geslaagd.
Naar boven

Het rechte pad
4.0
Hail — Bright Future
Amiel Courtin-Wilson • Australië, 2011

In Hail wordt ex-gevangene Daniel P. Jones gevolgd. Regisseur Amiel Courtin-Wilson ontmoette hem de dag dat hij vrijkwam. De camera volgt een beer van een vent die zijn vrijheid tegemoet gaat. Liefdevol wordt hij door zijn vrouw Leanne onthaald. Een intieme bedscène volgt, waarbij de regisseur niet schroomt in te zoomen op de verstrengelde lichaamsdelen. Aan het gelukzalige moment komt snel een einde, want Daniel moet werk gaan zoeken. Hij heeft zich ten doel gesteld zijn leven te beteren. Hij gaat aan de slag bij een autobedrijf, maar na een ongeluk ontstaat er een keerpunt bij hem. De agressie van vroeger komt weer naar boven en er ontstaan scheuren in de liefdevolle relatie met Leanne.

Hail is in grote mate gebaseerd op gebeurtenissen uit het leven van Daniel, waarbij de liefde tussen hem en Leanne de spil vormt. Courtin-Wilson voegt daarbij een bedacht scenario toe, een soort mix van rauw realisme en esthetische sfeerbeelden. De toon van de film verspringt regelmatig. Liefdevolle scènes met Leanne wisselen zich af met het zich handhaven in de maatschappij en het samenzijn met vrienden. Wanneer Daniels gewelddadige verleden weer naar boven komt, ontstaat er een soort thriller met wraakelementen, afgewisseld met lang uitgesponnen sfeerbeelden en dito soundtrack. Het gebruik van deze verschillende elementen doet de film helaas geen goed. Hoewel de karakters van Daniel en Leanne en vooral hun liefde overtuigen, is de verhaalstructuur te vaag en inconsistent. Het leidt tot een stuurloos geheel, met de vraag welke kant de regisseur nu eigenlijk op wil.
Naar boven

IJslands testosteron
4.0
Black’s Game (Svartur á leik) — Tiger Awards Competition
Óskar Thór Axelsson • IJsland, 2012

Mede geproduceerd door Nicolas Winding Refn (Drive, Pusher-trilogie), verhaalt deze IJslandse gangsterfilm over de wereld van de zware jongens, coke en opkomende macht van een drugskartel. De jonge Stebbi is opgepakt door de politie na een vechtpartij. Terwijl hij buiten het politiebureau staat te roken ontmoet hij een maat van vroeger, de gevaarlijk uitziende Tóti. Tóti drukt hem een kaartje in de handen en zegt erbij dat hij kan bellen als hij problemen heeft. Stebbi maakt dankbaar gebruik van zijn aanbod, maar voor wat hoort wat: Tóti regelt via zijn advocaat dat Stebbi’s zaak geseponeerd wordt en in ruil daarvoor moet Stebbi wat klusjes opknappen voor Tóti. 

En zo rolt Stebbi in de gevaarlijke wereld van drugs, geld, mooie dames en vergeldingen. Tóti en Bruno zijn de grote jongens, die de concurrentie vakkundig uit de weg helpen. Terwijl het grote geld binnenstroomt en Stebbi steeds afhankelijker wordt van de coke, gaan zaken als jaloezie, verraad en zucht naar meer macht steeds meer op de voorgrond staan. Het zijn bekende elementen in het gangstergenre en in dat opzicht is Black’s Game geen verrassing. Wel is het een film die je vanaf het eerste moment vol adrenaline pompt. Snelle montages en kleurrijke beelden, waarin het bloed rijkelijk stroomt, gaan samen met een energieke soundtrack. Vermakelijk en goed gemaakt speelfilmdebuut.
Naar boven