Oost en West verenigd in dans en mime

gaat de oudere Holla een duet aan met de jongere Kusuda. Het Oosten ontmoet het Westen, waarin twee verschillende culturen elkaar vinden. En waarin alles om tegenstellingen draait.

Het speelveld van Fugu is een groot wit matras ter grootte van de toneelvloer. Niet vlak, maar gedrapeerd als een landschap met glooiingen. Uit de achterste heuvel komt Kusuda langzaam te voorschijn. Alsof hij wordt geboren en uit de moederschoot komt, stapt hij langzaam en beheerst de witte vlakte op.

Papieren zakje

‘Fugu’ is de Japanse naam voor de witte, zeer giftige kogelvis. Uitgesproken als ‘Fuku’ betekent het woord geluk. Geluk bestaat voor Holla uit afscheid nemen van de wereld. De giftige kogelvis, verbeeldt door een papieren zakje, blaast ze op en laat ze knallen. In een handomdraai vouwt ze het restje papier tot een vogel en een boeket. Kusuda vouwt het om haar ogen en oren als een blinddoek. Als een Engel des Doods zweeft Kusuda om haar heen en koestert en verzorgt haar. Door zijn bewegingen en concentratie lijkt hij meer op een illusionist dan op een danser.

Holla is een instituut op het gebied van mime, maar Kusada staat zeker niet slechts in haar schaduw. Wie Kusuda over de speelvloer ziet bewegen, zal niet vermoeden dat hij geen geschoolde danser is. Kenzo studeerde economie en werkte bij de grootste visafslag van de wereld in Tokyo. Hij raakte gefascineerd door de dansvoorstellingen die hij bezocht en besloot deze kunstvorm verder te onderzoeken. Tijdens zijn leerproces als autodidact ontwikkelde hij een zeer persoonlijke en intense bewegingstaal. Nu vult hij met slechts een blik of handgebaar de hele ruimte. 

Japanse theeceremonie naast uitbundig feest
Fugu is een intieme voorstelling vol tragiek en diepgang. Het zet je vanaf de eerste minuut op het puntje van je stoel, en laat je pas weer gaan als Kusuda terug is gekropen in de heuvel waar hij vandaan kwam. De voorstelling is een mix van tegenstellingen. Het is een integere Japanse theeceremonie naast een uitbundig feest met toeters en slingers. De Europese oude vrouw staat naast de jonge Aziatische man. Bij Holla zit alle expressie in haar gezicht, bij Kusuda in de beheersing van zijn spieren, tot in zijn kleinste teen. Zijn gezicht blijft in een plooi en verraadt niets.

Sinds de voorstellingen Falten en Zwanen–Zang houdt de Grande Dame van de mime zich bezig met de bewegingen die ouderen maken, en het afscheid nemen van het leven. Ondanks de thema’s leven, ziekte, liefde, dood en genezing heeft Fugu de humor en lichtheid die het publiek van Karina Holla gewend is. Het oude lijf van Holla is nog lang niet op. Die giftige vis mag dus nog even blijven zwemmen. 

Fugu is nog tot en met 9 november te zien, in het voorjaar volgen meer voorstellingen. Kijk hier voor de speellijst.