Conceptuele perfectie

Zoals Paul McCartney in een interview ooit zei: ‘Geen enkele muzikale opleiding is compleet als je Pet Sounds niet gehoord hebt’. Zo essentieel is dit uit 1966 daterende album dat in de loop der jaren nog niets aan zeggingskracht heeft ingeboet. De invloed die de band op de popmuziek heeft en heeft gehad staat als een paal boven water. Zelfs op dit moment put een formatie als Fleet Foxes uit de bron die Brian Wilson heeft aangelegd.

Competitie
Nadat The Beatles Rubber Soul uitbrachten, dook Brian Wilson de studio en ging  experimenteren met geluiden om dat album te overtreffen. Drie maanden lang werkte hij in trance aan het schrijven, opnemen, produceren en inzingen van muziek. De meeste vocalen nam Wilson zelf op omdat hij precies in zijn hoofd had hoe het moest worden. Dit schrijft hij in de inleiding van de box The Making Of Pet Sounds uit 1996, uitgebracht ter ere van het dertigjarig jubileum van het album.

Zonder Pet Sounds was Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band er nooit geweest; volgens George Martin, de producer van the Beatles, was Sgt. Pepper een poging om Pet Sounds te evenaren. De competitie tussen The Beatles en The Beach Boys heeft in ieder geval een mooi stukje popgeschiedenis opgeleverd. De perfectie van Pet Sounds werd overschaduwd door de release van Sgt. Pepper. Brian Wilson verzonk in diepe depressiviteit omdat hij zich overklast voelde. Gelukkig is hij weer ontwaakt en verscheen in 2004 de langverwachte opvolger Smile waar hij op dat moment aan werkte.

Ontredderd
Op The Pet Sounds Sessions hoor je perfectionist Brian Wilson aan het werk: iedere stem en elke noot heeft zijn voorbestemde plek. Het instrumentale ‘Let’s Go Away For A While’ is  zo zorgvuldig van vorm dat het volgens Wilson ’the most satisfying piece of music I’ve ever made’ is. Pet Sounds wordt wel het eerste conceptalbum genoemd: als rode draad fungeert de liefde in al haar facetten. Ups en downs komen aan de orde. Een compositie als ‘Sloop John B’ valt dan wellicht uit de toon, tenzij het zou handelen over een ontredderde dronkenschap op een boot en het vervolgens gebroken naar huis gaan om het goed te maken. Wilson omschreef zijn verzameling lievelingsgeluiden als Pet Sounds en zo kreeg het album de titel die voor veel luisteraars de enige juiste is. 

De liefde
De dertien tracks op Pet Sounds zijn stuk voor stuk pareltjes die iedere zichzelf respecterende popliefhebber hoort te kennen. Het album is kort en krachtig zoals gebruikelijk in de jaren zestig: vanaf openingsnummer ‘Wouldn’t It Be Nice’ tot de afsluiter ‘Caroline, No’ is het nog geen zesendertig minuten.

Ieder heeft zo zijn favoriete liedje. Wereldhit ‘Sloop John B’ begint met het uit duizenden herkenbare orgelfluittoontje en de belletjes. ‘God Only Knows’ brengt op prachtige wijze een liefdesboodschap over. En ‘Wouldn’t It Be Nice’ beschrijft de hunkering om na de dag ook de nacht samen door te brengen. Gebroken liefde komt aan bod in ‘I’m Waiting For the Day’ en  haperende liefde in ‘You Still Believe In Me’. Zo gaan tien van de dertien liedjes over de liefde. Het instrumentale ‘Pet Sounds’ is een rustpunt op weg naar de hartenbreker ‘Caroline, No’. Met een wegrijdende trein en een blaffende hond sluit Pet Sounds af. Zo zijn er toch nog dierengeluiden te horen.