Hungry for House

Azari & III laat een combinatie van branie en wereldwijsheid horen die kan ontstaan wanneer je vier ervaren dj / producers voor het eerst met elkaar in een studio zet. Dinamo Azari, Alphonse Alixander Lansa III, Fritz Helder (de lage stem) en Starving Yet Full (Cedric Gasaida, de Prince-soundalike) hebben de house-scene van de jaren negentig nog meegemaakt. Ze zagen de progressive- en electro-hypes komen en gaan, en na jaren rommelen in de marge lijken ze klaar voor het grote werk.

Turn Up the Bass

‘Into the Night’ haakt in bij een klassiek thema van de house-muziek: het leven van dag tot dag is zwaar, maar we kunnen eraan ontsnappen en een feestje bouwen. De vocalen zijn voor de rekening van Starving Yet Full: soulful en sexy. Als opener is het een niet mis te verstaan statement: wij maken echte house muziek, en als je daar wat op tegen hebt, dan donder je maar op.

‘Reckless’ klinkt alsof het op Turn Up The Bass Vol. 2 had kunnen staan. Als de beats nog niet retro genoeg zijn, misschien een Robin S.-keyboardje erbij? En dan is daar dat refrein: ‘Reckless with your love, you just give it away. Fearless with your life, living from day to day.‘ Is dit nu een welgemeende waarschuwing voor aids, of een stijlcitaat? Waarschijnlijk allebei; in ieder geval geeft het de track een spanning mee waar weinig luisteraars immuun voor zullen zijn.

Hogere sferen
Het geheel instrumentale ‘Tunnel Vision’ is een tamelijk anonieme track, die de aandacht geheel naar de groove verlegt. Het maakt zo een transitie mogelijk naar het midden van de plaat, dat Azari & III van een meer subtiele kant laat zien. Zoals de titels ‘Lost in Time’ en ‘Infiniti’ aangeven, is het viertal er hier op uit de luisteraar in hogere sferen te brengen. Wie beide benen op de grond weet te houden, bemerkt hoe de zwarte Chicago-sound langzaam plaats maakt voor een meer jaren negentig progressive geluid. ‘Change of Heart’ zou met zijn etherische vrouwenstem ook voor een Booka Shade track door kunnen gaan.

Die vrouwenstem fluistert sensueel en dreigend door in ‘Manhooker’, dat weer diep in de Chicago-sound is geworteld, zij het weer op een hele andere manier. ‘Undecided’ is een ruige, duistere electro-track, met een kort vocaal gedeelte dat New Order in herinnering roept. Wie inmiddels lekker weggedroomd is wordt hier zeker wakker geschud. Met ‘Hungry for the Power’ en ‘Manic’ zijn we weer helemaal terug bij de songgeoriënteerde retro house waar het album mee begon.

Azuri & III is een veelzijdig album geworden dat van begin tot eind weet te boeien en uitermate dansbaar is. Op sommige momenten doet de Azuri & III-aanpak aan die van Shit Robot en Hercules & Love Affair denken, maar voor deze vier Canadezen is het muzikale spectrum aanmerkelijk breder. Azuli & III is een cross-over formatie die reeds de interesse van uiteenlopende dj’s en producers heeft gewekt en wellicht ook een breed publiek zal bereiken. Of ze live ook weten te overtuigen zullen de Lowlandsbezoekers binnenkort zelf uit kunnen maken.