Paaspop 2011 - Uitbreidingsexperiment geslaagd

Met een programmering op slechts vier van de tien podia is Paaspop vrijdagavond toch al uitverkocht. Anouk is de grote trekker van het voorafje, maar de de bezoekers vermaken zich ook goed bij andere attracties, zoals discobeats of alternatieve rock op het Jack Daniels podium. Moss -tijdens een eerdere Paaspop nog te zien op het kleine podium- opent op de Main Stage. Aanstormend talent Kensington blaast op het alternatieve podium het muzikale geweld aan. BZB zweept het publiek op met een heuse motor op het podium: geen samples maar puur geronk. Met een verlichte drumsolo dwingt de band zelfs bij de sceptici respect af. Vervolgens gaat het grote meezingen verder.

Organisatorisch verloopt niet alles vlekkeloos; sommige bezoekers staan drie uur in de rij voordat ze met het juiste polsbandje het terrein kunnen betreden. Het is een kleine smet op de verder geoliede machine van het Schijndelse organisatieteam.

Vrijdagse krenten

Een muzikale krent in de pap op vrijdagavond is Waylon, die hard werkt aan zijn tweede album. Hij speelt alvast een aantal liedjes van zijn nieuwe cd. Een feest der herkenning trekt door de goedgevulde tent bij ‘Wicked Ways’. Waylon prolongeert vanavond zijn soul-sterstatus, nu is het alleen nog wachten op zijn nieuwe album. Rock-bitch Anouk, gekleed in zwarte rok, witte top en hoge zwarte laarzen, is de grote afsluiting van de avond. Wel moet ze concurrentie duchten van DeWolff op het Jack Daniels Podium. Anouk laat zich, ondanks het rumoer binnen en buiten de tent, niet weerhouden van het zingen van haar ballads, zoals ‘Michel’. Bij ‘Lost’ soleert haar achtergrondkoor met schitterende soulstemmen. Het laatste couplet zingt het publiek terwijl Anouk geniet. Ze brengt een dwarsdoorsnede van haar mooie oeuvre, met natuurlijk ook hits als ‘Nobody’s Wife’. Wel is het jammer dat het doordringende gedreun van de Heinekenstar Club, die op enkele meters van de tent een podium biedt voor getalenteerde DJ’s, de finesses van de rustige passages teniet doet.

Belgische top
Paaspop-zaterdag wentelt zich in zomerweer. Het terrein heeft op iedere grasplag wel een zitplaats te bieden. Dat is wel anders als het ’s nachts nog wintert of – zoals vorig jaar – het terrein blank staat van de regen. Nadat Dazzled Kid het hoofdpodium heeft geopend, is het de beurt aan antiheld Tim Knol. Met zijn debuutalbum wist hij popminnend Nederland om zijn vinger te winden. Ook in de tent blijven zijn liedjes overeind. Knol zingt, naast veel liedjes van zijn eerste cd, nieuw werk van zijn binnenkort te verschijnen tweede plaat. ‘Sam’ is voor veel bezoekers het bekendste lichtpunt in de rij van mooie singer-songwriter-liedjes. Er zijn wat problemen met het geluid, maar technici zorgen ervoor dat ook de zachte passages goed te horen zijn.

Mensen die zich afvragen of Jacqueline Govaert het ook zonder Krezip redt en sceptisch zijn over haar debuutalbum Good Life, moeten na Paaspop toegeven dat ze zich heeft ontwikkeld tot een echte rockster. Govaert speelt louter materiaal van haar solodebuut, met als toevoeging ‘Happy Together’ van The Turtles. Hoogtepunt van de zaterdag is het Belgische trio Triggerfinger, dat op het Masters Of Rock-podium een zeer strakke set speelt. De heren doen hun live-reputatie eer aan en brengen een ode aan de band die volgt, Peter Pan Speedrock. Het repertoire van Ruben Block, Monsieur Paul en Mario Goossens van Triggerfinger behelst intussen drie sterke albums. Een fijne selectie hieruit is het publiek in Schijndel op het lijf geschreven.

Het door 3FM gepushte Nijmeegse Go Back To The Zoo verbaast positief met een stevig optreden. Ze zijn het jonge-bandjes-gevoel ontgroeid en hebben nu meer rock- dan pop-bloed in de aderen. De radiohits ‘Beam Me Up’, ‘Hey DJ’ en afsluiter ‘Electric’ zijn er om het publiek op te zwepen. Guus Meeuwis krijgt het nachtelijke publiek zover dat het bijna al zijn liedjes meezingt. Het meezinggehalte van Meeuwis is te aanstekelijk om te negeren, ook al ben je geen liefhebber van zijn stijl. Voor de bezoekers die de techno-trance-rock van Bloody Beetroots Death Crew 77 liever voor gezien houden, werkt de muziek van Meeuwis als prima inleiding voor de nacht. De heren uit Italië wiegen je namelijk niet in slaap, maar brengen je met hun gemaskerde gezichten en hun dance-trance in hogere sferen.

Goud schittert nog steeds
Ook Eerste Paasdag heeft veel moois te bieden voor de muziekliefhebber. My Favorite Scar debuteerde vorig jaar heel behoorlijk. Op het Masters of Rock-podium spelen ze een strakke show die hun talent bevestigt. In de toekomst mogen ze zich bewijzen met hun stevige rock die tegen de gothic aan schuurt. VanVelzen zet net als vorig jaar een prima set neer op het hoofdpodium. Geen verrassingen, wel een energieke performance. Alain Clark speelt zoals verwacht prima soul. De wens van velen dat hij zich door Jacqueline Govaert laat vergezellen voor het spelen van zijn nieuwe single, wordt helaas niet vervuld.

Neerlands oudste rockband staat niet voor het eerst op Paaspop; de Golden Earring waren al present toen het festival nog in een stoffige schuur in Maaskantje plaatsvond. Nu zijn ze het hoofdprogramma van de avond. Het zevenendertig jaar oude ‘Radar Love’ spelen de Haagse mannen nog steeds met veel energie en inspiratie. Hetzelfde geldt voor klassiekers als ‘Holy Holy Life’ en vele andere hits. Cesar Zuiderwijk bewijst dat hij de titel van meesterdrummer meer dan waard is. George Kooymans is goed bij stem en neemt het af en toe over van Barry Hay. De stuwende kracht van Rinus Gerritsen kan niemand ontgaan. Op saxofoon wordt de band drie nummers bijgestaan door de legendarische Sweet d’Buster, Bertus Borgers. Het uitstapje naar de Jack Daniels Stage met The Jim Jones Revue levert een ervaring op die ergens tussen blues, garagerock en rockabilly in zit. Niet vernieuwend, wel lekker ongepolijst.

Blöf verrast niet, maar stelt de ruim vijftienduizend man geen moment teleur. De heren onder leiding van Paskal Jakobsen spelen een redelijk stevige set die goed aansluit bij het nieuwe album Alles blijft anders. Ook speelt de band vele bekende hits, alsof ze een jukebox zijn. Het publiek zingt vaak uit volle borst mee, wat Paskal er niet van weerhoudt om ook de nieuwe hits met zijn fans in te studeren. Blöf blijft een topband, al kunnen ze de jarenlange ervaring die we met Golden Earring hebben niet uitwissen. Als afsluiter kiezen we voor de stevige, strakke rock van Danko Jones uit Canada. Jammer dat de zanger/gitarist zich er toe laat verleiden om tweemaal bijna vijf minuten zijn ongenoegen over het publiek uit te storten: hij had niet op het Masters of Rockpodium maar op hoofdpodium het festival willen afsluiten. Voor die klaagzang is het publiek niet gekomen.

Paaspop 2011 was, net als eerdere jaren, zeer gevarieerd. De hoogtepunten waren Anouk, Triggerfinger en Golden Earring. Volgend jaar weer drie dagen?