Genietbare heruitgave

Toen in het jaar 2000 het debuutalbum van Stephens verscheen, stond de folkwereld niet bepaald op zijn kop. Het album, geproduceerd door Sufjan Stevens, met wie Stephens ook in de band Marzuki zat, werd toen beoordeeld als redelijk goed. Tien jaar later zijn de meningen daarover niet veel veranderd. De hernieuwde aandacht voor en vraag naar de plaat zijn aangewakkerd door de publiciteit die Oldham met zijn alter ego Bonnie Prince Billy op Stephens liet afstralen door zijn cover van ‘I’ll Be Glad’ op zijn cd Lie Down In The Light.

Eenvormig

De heruitgave van Shannon Stephens maakt het mogelijk om het album te beoordelen op zijn historische relevantie en zijn houdbaarheid. Historisch gezien heeft het album geen lippen losgemaakt, maar als we nu – tien jaar na het verschijnen – opnieuw luisteren naar het album, heeft het nog niets van de glans verloren. De tijdloze, folkgeoriënteerde muziek klinkt nog even relevant als jaren geleden. Die zou dan ook in elke tijd gemaakt kunnen zijn sinds de opnametechnieken perfect zijn. Natuurlijk is dat een grote pre van dit debuutalbum.

Muzikaal is Stephens niet grensverleggend. Compositorisch weet ze steeds kwalitatief goede liedjes neer te zetten. Er wordt mooi banjo en steelgitaar toegepast, maar de uitvoering is behoorlijk eenvormig. Daardoor is het lastig de aandacht van de luisteraar vast te houden. Een kleine uitzondering vormen het een beetje swingende ‘Panic’ en het minder gepolijste ‘Arrow’ en ‘Arrow (reprise)’, waarbij ze een licht experiment aandurfde.

Genietbaar

De heruitgave van Shannon Stephens bevat twee extra, tot nu toe onbekende, liedjes. ‘My Feeble Heart’ en ‘The Way Relationships End Up’ zijn aan het einde van het album toegevoegd. Zij brengen de aandacht terug na het lang uitgesponnen ‘Arrows (Reprise)’, dat voorheen in een ruim zeven minuten durende muzikale schets en uitwaaierende instrumentatie het album afsloot. De nieuwe liedjes passen weliswaar prima bij het album, maar ze hadden er misschien beter ergens tussen gepast om het originele einde van het album niet te verstoren.

Voor de puristen hadden die twee liedjes waarschijnlijk zelfs op een apart schijfje gezet mogen worden. Och, het is altijd lastig om iedereen tevreden te stellen bij het toevoegen van extra’s. Wat overeind blijft is dat Shannon Stephens een album is dat de tand des tijds tot op heden goed heeft doorstaan en nog steeds garant staat voor een uurtje prima muziek. Niet opzienbarend, maar wel genietbaar om zo af ten toe weer eens uit de platenkast te laten glippen.