Duffe Bond

Antiheld Harry Palmer mag dan de onglamoureuze tegenhanger van tijdgenoot James Bond zijn, overeenkomsten zijn er zeker. Allebei zijn ze geheim agent, typisch Brits, womanizer (hoewel bij Palmer wat onwaarschijnlijker) en product van de jaren zestig. De parallellen worden nog eens extra versterkt doordat beide series nogal wat makers deelden. De Palmerverfilmingen komen namelijk uit de koker van producent Harry Saltzman, die samen met Albert R. Broccoli verantwoordelijk was voor de Bond-serie. Salztman greep vaak naar dezelfde makers; in dit deel is de swingende titelsequentie van de hand van Maurice Binder het meest opvallend.

Apathisch
De film, hier in een dvd-uitgave zonder enige extra’s, geeft een fraai tijdsbeeld en heeft in de eindscène bovendien een leuke knipoog naar het slagveld op het ijs uit Alexander Eisensteins Alexander Nevsky (1938). Visueel ziet de film er aantrekkelijk uit, maar het mist de intrigerende cinematografie (veelvuldig schuine kadreringen met veel diepte, waarbij vaak gespeeld wordt met het focuspunt) uit The Ipcress File. Bovendien ligt het tempo wel erg laag en — het meest storend — ondergaat Palmer alles wat er met en om hem heen gebeurt met zo veel apathie, dat die onverschilligheid op de kijker overslaat. Harry Palmer presenteert zich hiermee bijna als een bijfiguur in z’n eigen film, maar vooral als een behoorlijk duffe collega van James Bond.