Stiekem ’t mooiste weekend van je leven

Gastvrijheid is in die tien jaar altijd het uitgangspunt geweest, zegt hij. ‘Het moet zijn alsof je vrienden uitnodigt in je stad, met de bedoeling ze een fantastisch weekend te laten beleven. Laat ze mooie en ontroerende plekken zien, breng ze in contact met anderen en ga ’s avonds op stap. Die gastvrijheid geven we concreet vorm door het publiek door de stad te gidsen en ze ook een slaapplaats aan te bieden. Niet op een camping, maar op bijzondere plekken zoals in een kerk, in winkeletalages of in een kunstproject.’

Spannend evenwicht
De stad Rotterdam is vooral een inspiratiebron voor een ontdekkingstocht langs het bekende en het onbekende. Motel Mozaïque zoekt daarbij de contrasten op. ‘Dit jaar is het thema De Zachte Stad, maar die kan niet bestaan zonder dat er ook een keiharde stad is. Die confrontatie zit ook in het programma.’

Hamelink wil een ‘spannend evenwicht’ tussen de publiekstrekkers en de kleinere namen. De verschillende locaties helpen daarbij. ‘We hebben een mooi palet aan mogelijkheden om bands te presenteren, met een topzaal als WATT, een klein clubje als Rotown, de Rotterdamse Schouwburg en dan nog het Centrum voor Beeldende Kunst, waar we ook bands laten optreden.’

‘De focus moet niet op één groep komen te liggen, maar tegelijkertijd heb je die grote namen nodig om publiek te trekken. Dat is een broos evenwicht, omdat je populariteit niet altijd kunt voorspellen. Onze taak is om het festival zo te choreograferen dat ook de kleinere bands zo goed mogelijk onder de aandacht worden gebracht van pers en publiek. Ik kan er erg blij van worden als de bezoeker hier een pareltje ontdekt dat hij ook aan anderen kan doorgeven.’

In volle glorie

Niet alleen het festival is ‘multidisciplinair’, er wordt ook gezocht naar artiesten die meerdere vormen van artistiek werk kunnen voorschotelen. Dat leidt tot inventieve ideeën om een act te presenteren: de IJslandse band Benni Hemm Hemm wordt voor de Rotterdamse gelegenheid aangevuld met leden van múm, Seabear en de brassband van Sigur Rós.

Het gezelschap, speciaal voor het weekend omgedoopt tot Benni Hemm Hemm In Volle Glorie, heeft een aantal vaste spots op grote en kleine podia, maar daar blijft het niet bij. ‘Je zou ze ook zomaar overdag kunnen tegenkomen bij een bouwput, voor de onthulling van een kunstwerk’, vertelt Hamelink bevlogen. ‘Zo kun je zo’n band in een festival laten groeien door ze de vrije hand te geven. Spannend, want we hebben geen idee wat eruit komt, maar ook een uitdaging voor de band én voor ons.’

De afgelopen jaren haalde de organisatie onder anderen Jóhann Jóhannsson, Emiliana Torrini, múm, Hjaltalín en Valgeir Sigurdsson naar de havenstad. IJsland lijkt daarmee, naast België, een van de grootste visvijvers voor het festival. Hamelink beaamt dat. ‘In 2004 hebben we IJsland als geografisch thema gehad. We ontdekten toen tijdens het brainstormen dat we vooral onder de indruk waren van theater, muziek en beeldende kunstenaars uit dat land. Toen hebben we een heleboel IJslanders naar Rotterdam laten komen en daar goede contacten aan overgehouden.’

Plaza Mozaïque 

Op het schouwburgplein vindt de bezoeker straks het Plaza Mozaïque: een eigen pleintje, inclusief kerk, waar op zaterdagmiddag tien tot twaalf bandjes te zien zijn. Dit plein moet de ultieme uitdraging van het thema worden. En er lopen schapen rond. ‘Ik wist het zelf ook niet’, zegt Hamelink, ‘maar er is in Rotterdam een echte schaapskudde, met herdershond. Die hebben we uitgenodigd om op zaterdagmiddag onderdeel van ons programma te zijn.’

Gevraagd naar het mooiste compliment dat zijn festival kan krijgen, moet hij even nadenken. Dan grijpt hij weer terug naar het idee van vrienden meenemen op een tocht langs dierbare plekken. ‘Dat ze stiekem het mooiste weekend van hun leven gehad hebben’, zegt hij dan. ‘Daar bedoel ik niet per se hallelujah en mooie verhalen mee, maar ook verbazing of ontroering. Dat het mensen geraakt heeft.’