Lekkere Wijn in Oude Zakken

Het Belgische The Black Box Revelation is zo’n relatief nieuwe band, die met Silver Threats hun tweede plaat aflevert. Het tweetal is zeer devoot aan de doctrines van de garagerock. Soms te devoot, waardoor de muziek haast karikaturaal overkomt. De plaat komt gelukkig bij tijd en wijle zo nietsontziend je speakers uit walsen, dat het te serieus genomen discipelschap niet meteen een afrekening met de band hoeft te veroorzaken.

Bluesrock

De cd opent met ‘High On A Wire’, een modderige bluesriff die in een bedje van toms je oren komt begroeten. Ook de tweede track, ‘Where Has All This Mess Begun’, grossiert in groezelige gitaarlicks die smeken om je hand uit te steken naar de volumeknop. Ander hoogtepunt van de langspeler is ‘Love Licks’, dat een vier minuten durende ode is aan Jimmy Page en zijn gepatenteerde gitaarriedeltjes. Om nog maar eens duidelijk te maken dat de heren zeer jaren zeventig georiënteerd zijn, sluit de plaat af met ‘Here Comes The Kick’, een zwalkend en licht psychedelisch nummer, dat je met zijn keiharde dissonanten bedremmeld achterlaat.

Reactionair

Kritiek moet helaas ook gegeven worden. Zo probeert Jan Paternoster met zijn stem zo nu en dan wel heel geforceerd viriel over te komen, zoals in ‘Do I Know You’. Ook zijn sommige van de tracks tekstueel gezien nogal verzamelplaatsen voor rockclichés. Op ‘You Better Get In Touch With The Devil’ bijvoorbeeld, zingt Paternoster over het verkopen van je ziel en je aansluiten bij Lucifer. Dat was vroeger allemaal heel opstandig en balorig, tegenwoordig zit er een behoorlijke laag stof op deze vorm van belegen ongehoorzaamheid.

Wat algemener beschouwd, is deze vorm van rockconservatisme zoals bedreven door The Black Box Revelation hun grootste euvel. Ze houden zich overal wel heel trouw aan de dogma’s van hun genre en proberen nergens echt een sound te brengen die alleen aan het duo is toe te schrijven. Hun zelfverklaarde destructieve attitude komt af en toe meer over als wetticisme dan als rebellie.

Afgezien van deze minpunten heeft The Black Box Revelation toch een zeer behoorlijk tweede album afgeleverd. Het is nergens echt innovatief, maar het blijft een fijne versnapering. Een bekend smakende versnapering in een heel bekende vorm, dat wel.