Klassieke thriller van deze tijd

Lou (Kristen Stewart) kwijnt weg in haar sportschool. Veel affiniteit met sport heeft ze niet. Haar ongezonde levensstijl wordt benadrukt door de sigaretten die continu op haar lip liggen, hoewel ze beweert dat ze gaat stoppen. Haar leven komt op zijn kop te staan wanneer de knappe en stoere Jackie (Katy O’Brian) haar toevlucht bij haar zoekt. Jackie traint voor een bodybuildingcompetitie in Las Vegas, dus gratis toegang tot Lou’s sportschool en steroïden zijn meer dan welkom. Nee, de film schroomt niet om de slechte kanten van de personages te laten zien. Omdat de twee vrouwen veel geheimen voor elkaar hebben, lijkt de relatie gedoemd te falen, al helemaal met Lou’s angstaanjagende vader (Ed Harris) op de loer.

Queer cinema

Regisseur Rose Glass weet deze crime thriller die zich afspeelt in de jaren 80 in een hedendaags jasje te stoppen door de rauwe romantiek tussen de twee hoofdrolspeelsters expliciet in beeld te brengen. Stewart heeft in interviews aangegeven dat deze scènes niet in het eerste script aanwezig waren. Om de romantiek geloofwaardiger te maken, was het volgens haar nodig om de twee door lust gedreven personages te zien bezwijken aan hun lust. Glass gebruikt dit om de ‘sterke vrouw’ die ze in haar film laat zien breekbaar te maken. Net als ieder mens maken de personages fouten en dit geeft een gelaagdere representatie van vrouwelijkheid die de film zelf ‘sterk’ maakt.

Ruw en ongegeneerd

De film is niet voor de kijker met een zwakke maag. Er wordt geprovoceerd door geweld, drugsgebruik en seks veelvoudig in beeld te brengen. Wanneer er een geweer getrokken wordt, kan je er gif op innemen dat het een bloederige scène wordt. Met name het gebruik van steroïden heeft een interessant effect op Jackie. De film toont beelden van haar lichaam dat ter plekke vervormt, maar het wordt niet duidelijk of dit haar zelfbeeld of de werkelijkheid is. Door deze beelden kan je zeggen dat de film van een crime thriller in een psychologische thriller verandert. Deze wisseling in toon is niet voor elke kijker weggelegd, maar de film behandelt lichamelijke integriteit zo op een interessante en originele wijze.

Genadeloos tot het eind

Love Lies Bleeding geeft direct het idee dat er meer aan de hand is dan er verteld wordt. Vanaf het moment dat het balletje begint te rollen, weet de film je op het puntje van je stoel te houden, al dan niet met wat vingers voor de ogen. Hoewel elk personage zich voornamelijk van de slechtste kant laat zien, blijven de personages menselijk en daardoor herkenbaar voor de kijker. Wanneer de film eindigt, is er een kort moment waarop je op adem mag komen met een van de personages, wat een geniale kers op de taart is. Als je op zoek bent naar een achtbaan van emoties, dan is Love Lies Bleeding een sterke aanrader.