Introductie Pieter de Graaf voorspelt veel moois

Introducing Pieter de Graaf laat horen hoe een muzikant met een frisse en toegankelijke klankkleur aan de hand van eigentijdse composities toch kan opereren vanuit een jazztraditie. Simpele, maar treffende thema’s blijven boeien en werkt De Graaf op zorgvuldige wijze uit. Soms een beperkt experiment met geluidseffecten, verandering van maatsoort of rumoerige climax, maar nimmer vliegt de toetsenist uit de bocht, waardoor openheid is gewaarborgd. Op subtiele wijze bouwt hij solo’s in, die nooit overdreven lang duren. Pakkende thema’s, sferen en voornamelijk het herkenbare, opgewekte pianospel van De Graaf staan centraal.

Smaakvol

Het woord Introducing in de titel heeft een reden. De Graaf geeft de luisteraar enkele ideeën over wat hij allemaal in huis heeft. Dat is een hoop. De openingstrack ‘Just a Song’, met een licht verteerbaar thema, wordt smaakvol uitgebouwd aan de hand van solo’s van Van der Winkel (met kreunend meegeneurie) en Van Hulten (actief bij onder andere Eric Vloeimans’ Gatecrash). In ‘Mumbai’ en ‘If You Know What’ heerst een heerlijke groove. Zorgvuldig krijgt dit laatste stuk een climax door het ritme te verdubbelen. Maar ook een innemend nummer als ‘For You’ blijft onbevangen. Sierlijke tonen in driekwartsmaat, die doen denken aan de Brabantse pianist Harmen Fraanje, zijn mooi, tragisch en opbeurend tegelijk.

Hedendaags jazzidioom

De Graafs spel is door zijn oprechtheid veelzijdig en toepasbaar op vele stemmingen. ‘Echoes’ is een lief sprookje, vol lyriek, ook dankzij het dynamische spel van de pianist. Twee duetten met Dox Records-frontman Benny Sings vormen een fijne afwisseling, zoete liedjes, enkel begeleid door de toetsen van De Graaf. Minimaal haakt hij heerlijk in bij de prettig zuivere stem van Sings. Het album eindigt met ‘Beatsong’, een ruig nummer dankzij de zware beat- en baspartij, dat vreemd genoeg niet op de cd-hoes is vermeld. Wederom put de toetsenist uit het hedendaagse jazzidioom. De referentie aan het vernieuwende trio EST, dat ook interacteert met pop (en rock) en waarvan pianist Esbjørn Svensson vorig jaar overleed, is duidelijk.

Het debuutalbum van Pieter de Graaf barst van energie en potentie, alsof hij niet kan wachten om te laten horen wat hij nog meer kan. Kom maar op.