Twee houthakkers, keyboards, een drumstel en een berg gastartiesten

Van oorsprong is Knobsticker een duo, maar de twee heren zijn er zeker niet vies van gebruik te maken van gastvocalisten en -muzikanten, zowel op het album als live. Naast de synthesizers, keyboards en andere elektronische apparaten van Cellid en het drumstel van Abmip is het podium gedurende de loop van de avond afwisselend gevuld met andere artiesten, die ieder hun stempel op de muziek van Knobsticker drukken.

Divers geheel

Knobsticker blijkt moeilijk in een hokje te plaatsen. Zo spelen ze met het openingsnummer ‘Fruit Salad’ nog vrolijke, opzwepende elektronische rock, maar wanneer gastartiesten als Steye, Charlene, Dean Tippet, Master Surreal of Benny Sings om beurten de bühne betreden zijn invloeden van jazz, pop, soul en zelfs hiphop duidelijk hoorbaar.

Het maakt het releasefeestje tot een divers geheel. Nummers als ‘Where To Leave My Hands’, ‘So Amazing’ en ‘Jumbo’ vloeien moeiteloos in elkaar over en heupwiegend en pasjes makend keurt ook het publiek ze goed. Tussen sommige nummers door kan droogkloot Cellid het niet laten in zijn gebrekkige Engels een grap te maken. ‘I need a girl, because I need a girl’ is de aankondiging van, jawel, het nummer ‘I Need A Girl’. Een grap die er enorm dik bovenop ligt, maar met de presentatie van Cellid kan je een glimlach niet onderdrukken.

Met de mededeling dat hij moe is zet Cellid het laatste nummer van de toegift in en komt de avond langzaam ten einde. Nog eenmaal worden alle artiesten in het zonnetje gezet en het podium opgeroepen. Onder luid applaus en gejoel maakt het geheel een groepsbuiging voor het publiek, om vervolgens te verdwijnen in de coulissen en even later tussen de mensen in de zaal een biertje te pakken.