Het leven door een roze bril?

In Barbieland is alles perfect. En roze. Dit verandert wanneer Stereotype Barbie (Margot Robbie) te maken krijgt met platte voeten en gedachten over de dood. Na een bezoek aan Weird Barbie (Kate McKinnon) wordt duidelijk dat de persoon die in de echte wereld met Barbie aan het spelen is, mogelijk iets dwars zit. Ze verlaat Barbieland om erachter te komen wie de oorzaak is van de onbekende gevoelens, gedachten en uiterlijke veranderingen die ze meemaakt en het roze avontuur kan beginnen. En Ken (Ryan Gosling), haar hopeloos verliefde accessoire, is er natuurlijk ook bij.

Poppen spelen met het merk

Iedereen heeft wel een mening over Barbie. Je kunt er als kind dol op zijn geweest, of het liefst al het haar van de pop hebben weggeknipt. Misschien zag je met name de problematische kant, of ging je juist mee in de fantasie. Al deze kanten van Barbie worden in de film belicht. De kijker wordt al in het eerste halfuur overspoeld door visuele grapjes die de speelervaring zo eigen maken: Barbie doucht en drinkt zonder echt water in haar roze Dreamhouse, waarna ze zwevend vanaf de bovenste verdieping in haar (te) kleine auto belandt. Van zo’n grote productie was te verwachten dat alle visuele aspecten fantastisch zouden zijn. Dat de schoonheid gepaard gaat met humoristische details én relevant is voor het verhaal, tilt de film naar een hoger niveau.

Ken je Ken al?

Hoewel de film Barbie heet, kan Ken niet meer genegeerd worden in deze film. Ryan Gosling weet de intense Ken te laten sprankelen (en sprankelt soms ook letterlijk). Toch is het niet alleen zijn acteerwerk dat de show steelt: Kens personage heeft een grotere rol gekregen dan ooit tevoren in de Barbie-franchise. Vaak was hij een van de vele accessoires die bij een Barbiepop hoorden, en ook in de animatiefilms kwam hij nooit uit de verf omdat hij werd weggezet als het toegewijde vriendje dat enigszins wordt genegeerd door Barbie.

In deze film eigent hij zich schermtijd toe (waar Gosling in de echte wereld aardig wat nominaties mee binnenhaalt, in tegenstelling tot Robbie en Gerwig) en gebruikt hij deze om het patriarchaat dat hij in de echte wereld ontdekt te introduceren in de matriarchale samenleving van Barbieland. Niet alleen de hoge piefen van Mattel, de speelgoedfabrikant die Barbie terug naar Barbieland wil sturen, vormen dus een bedreiging voor Barbies zoektocht naar zichzelf, ook Ken veroorzaakt opschudding in de wereld die tot nu toe perfect was voor haar.

Roze mag weer

Margot Robbie toont de humane kant van Barbie wanneer ze ontdekt dat het er in de echte wereld ook niet perfect aan toe gaat. De soms wat frivole acteerstijl bouwt langzaam op naar een sterke boodschap door de afwisseling van gevatte opmerkingen en ontroerende monologen. Zo weet Gloria (America Ferrera) in een emotionele speech onder woorden te brengen hoe het voelt om een vrouw te zijn in de hedendaagse samenleving en uit ze haar frustraties over de vele hokjes en tegenstellingen die daarbij komen kijken.

Een film over plastic speelgoed neemt zo de meest onverwachte wending wanneer het eigenlijk gaat over wat het betekent om mens te zijn. Gerwig schetst Barbieland als een omgekeerde wereld van de onze en levert daarmee een doortastend commentaar op onze samenleving, waardoor de nominatie voor Best Picture zeer terecht is. Mocht je de film vanuit je eigen Dreamhouse willen kijken, de film is nu beschikbaar op HBO Max.