Ontroerend, aandoenlijk en oh zo herkenbaar

Regisseur Margien Rogaar (Lampje) wilde een film maken met personages waarin iedereen zich kan herkennen, of je nu 9, 39 of 90 jaar bent. Scenarist Fiona van Heemstra (Knor) put uit eigen ervaring door voor een van de hoofdrollen iemand met downsyndroom te kiezen. Bij haar dochter zat namelijk Gert Jan in de klas, die met al zijn energie zorgde voor drama en chaos in de groep, maar ook voor heel veel liefde en plezier. Hoewel downsyndroom niet het hoofdthema van deze film is, zet Wesley van Klink als Jaap Peter, alias JP, alias Jippie, de familiedynamieken op scherp en maakt ze heel herkenbaar.

Als wat je zegt of doet anders uitpakt

Iedereen heeft, zowel als kind als op volwassen leeftijd, wel eens iets gezegd dat hij/zij eigenlijk niet had moeten of willen zeggen. Gedreven door gevoelens die je op het moment zelf nog niet goed kan plaatsen. Dit gegeven is in deze film heel mooi uitgewerkt: een vader en zoon (Guido Pollemans en Aus Greidanus Sr.) die elkaar proberen te vinden nu de verbindende factor, namelijk de moeder, overleden is. Een tienerdochter die vol in de puberteit zit. De bruid die de avond voor de bruiloft twijfels heeft.

Het thema van verliefdheid ongeacht sekse wordt op een zeer hartverwarmende manier behandeld als blijkt dat de verliefdheid van Jippie voor Lily niet beantwoord wordt, omdat zij verliefd is op de zus van Jippie. En die verliefdheid is ook nog eens wederzijds.

Liefdevolle familie

De acteerprestaties zijn heel goed, de acteurs zetten hun personages zo levensecht neer, dat je meteen helemaal in de film zit. Daarnaast klopt alles, van het verhaal tot de locatie – het huis van opa Willem met bijbehorende schuur, waar het trouwfeest gevierd wordt, is zeer goed gekozen. Je krijgt ook een goed beeld van de familie: een beetje chaotisch, kunstzinnig, trouw aan tradities en vooral heel liefdevol. En ook de manier van filmen klopt. Vaak veel close-ups, zodat je als het ware de film ingezogen wordt en de emoties zo intens meekrijgt dat het lijkt alsof je er zelf bij bent.

Afgelopen oktober opende Jippie No More! het Cinekid Festival en won geheel terecht de Publieksprijs en de Jeugd Jury Award.

Kortom, een film waar iedereen blij van wordt, waar iedereen zichzelf in herkent en waardoor je met een glimlach de bioscoop verlaat. Aanrader voor de komende feestdagen, voor jong en oud.