Underdog gaat voor de eindzege

Otten speelt deze avond in Tilburg voor eigen publiek. De oud-Tilburger geeft meteen al aan dat hij het leuk, maar ook eng vindt en zet met deze opmerking het publiek meteen naar zijn hand. Af en toe heeft de show ook wat weg van een onderonsje wanneer hij praat over zijn vriendin op de middelbare school – ‘ja, jullie weten wel over wie ik het heb’ – of hoe hij zich zorgen maakt over zijn moeder – ‘mocht er familie in de zaal zitten, nee er is niks aan de hand met ons mam!’. Deze korte opmerkingen, net als het verhaal over pre-show paniek over een tak en snoeischaartje, maken van Otten een kwetsbaarder man en tippen de balans naar zijn kant, ondanks enkele egomomenten.

Macho underdog

‘Jochen heeft last van een negatief zelfbeeld, hij voelt zich een underdog’, aldus de brochure van de voorstelling. Underdog begint dan ook met een theatrale monoloog over onzekerheid en Ottens positie temidden van zelfverzekerde, stijlvolle en flamboyante mensen. Na enkele minuten laat hij deze gemoedstoestand echter los en daarmee ook zijn underdogpositie. Deze ligt weliswaar ten grondslag aan veel grappen in de voorstelling, maar overstijgt qua thematiek niet de gezonde zelfspot die zoveel succesvolle cabaretiers ten toon spreiden. Sterker nog, zijn manier van doen tijdens de voorstelling en de over the top macho scène waarin Otten push-ups doet met als schijnbaar enige doel zijn getrainde lichaam te showen, vertellen een heel ander verhaal.

Lichaamstaal

Zijn voorstelling is inderdaad eentje die niet alleen talig, maar ook erg fysiek is. Meestal komt dat de grappen ten goede, bijvoorbeeld in de scène waarin hij de smurf die hem de hele voorstelling al achtervolgt en uitlacht, achterna zit. Of wanneer hij een ‘bonsaiboom’ snoeit. Lichaamstaal is ook zeker zo belangrijk als woorden in de scène waarin Otten vertelt over de Albert Heijn en hun spaaracties. Met zijn torso zo breed mogelijk en gezicht op onweer beantwoordt hij de vraag of hij musicalpunten spaart met ‘zie ik eruit alsof ik musicalpunten spaar?’, waarna hij zijn antwoord op hilarische wijze kracht bijzet. Zijn timing bij deze en andere grappen is onberispelijk. Vaak weet hij op precies het juiste moment die laatste one-liner te brengen om de grap echt af te maken.

Emotionele lading

De context voor zijn grappen varieert ook. Veel delen zijn simpelweg grappig, maar veel hebben er ook een zeer serieuze ondertoon. Het vertellen over imaginaire vriendjes die hem vervolgens aan de poort opwachten, bijvoorbeeld, grijpt terug op een onzekerheid die je niemand toewenst. Ook het verhaal van de laatste vakantie van zijn vader is erg emotioneel en laat een wrang gevoel achter over de grap die volgt. In Ottens woorden in een interview met Metro: ‘Ik vind een grap mooi als hij pijn doet. Dat je voelt dat mensen in de zaal zich ergens in herkennen, maar dat eigenlijk niet willen en er daarom maar hard om lachen.’

De afwisseling van het serieuze met het alledaags simpele, het fysieke met het talige en het macho met het kwetsbare, maakt Underdog gevarieerd en houdt de aandacht vast, waardoor de paar minder succesvolle grappen de show niet overschaduwen. Het publiek verlaat de zaal met net iets meer dan een goed gevoel na een avondje lachen.

Underdog is nog te zien op 8 juni in het Koningstheater in Den Bosch.