Lamb of God

Het album trapt af met akoestisch gitaargeluid dat ietwat melancholisch aandoet. Dit mag echter niet al te lang duren, pak ‘m beet twintig seconden. Daarna wordt het tempo er flink ingezet en wordt de distortion danig over de gitaren heen geknald. Een hoge tweede en derde gitaarlijn maken het allemaal net even iets spannender. Zang blijft uit in de opener ‘The Passing’, die uiteindelijk moeiteloos overgaat in het vervolg van het album.

Invloed van buitenaf

Het is een afwisselende plaat geworden, ondanks het aanhoudende tempo. Een plaat waarop geprobeerd is een combinatie te maken van stijlelementen uit verschillende subgenres van de metalmuziek. Zo kan in ‘In Your Words’ een afgeleide van de gitaren van de Noorse blackmetalband Immortal gehoord worden, gecombineerd met een soort zang die sterk doet denken aan het Pantera of Slayer van de jaren negentig.

Vanaf de opening van Wrath komt het geheel in een stroomversnelling terecht die gekenmerkt wordt door strak gitaarwerk, wisselende grunts en een knallende dubbelbase als begeleiding. Het muzikale water blijft woest kolken tot en met de laatste noot van afsluitnummer ‘Reclamation’.

Dertien in een dozijn

Dat Wrath weinig tot geen rustmomenten kent voor de luisteraar, is juist het kenmerkende van de muziekstroming waarin de mannen van Lamb of God opereren. Vraag is of de band zich nog weet te onderscheiden binnen het genre. De metalmuziek loopt de laatste jaren min of meer over van nieuwe bandjes die elk claimen hun eigen ding te doen, maar zich nauwelijks weten los te rukken van het gros. Metal lijkt hiermee een uitgekakt genre te zijn. En dat is jammer. Ook de gerenommeerde herrieschoppers van Lamb of God zijn eerder een van de velen dan een metalband an sich.

Het vijfkoppige Lamb of God weet heel goed waar het mee bezig is. De band maakt al vanaf zijn oprichting in 1990 oerdegelijke speedmetal met strakke riffs en lekkere drumpartijen. Ook op de nieuwste telg binnen de familie, Wrath, doet hij dit met verve. Het album neemt de luisteraar mee een stroomversnelling in om hem pas na de laatste noot weer veilig en ongedeerd aan de oever te zetten. Toch weet ook deze ervaren band zichzelf in de 21ste eeuw nauwelijks meer boven het enorme aanbod van metalbands uit te tillen en lijkt hij verzwolgen te worden door de overvolle zee aan snoeiharde gitaarmuziek.